Úrval - 01.06.1959, Síða 64

ÚRVAL
„VÉLDRENGURINN" JÓI
heimi hans. Hann teiknaði ó-
grynni mynda af sjálfum sér í
líki rafmagnsdrengs, sem var
algerlega innilokaður, hangandi
í tómarúmi himingeimsins með
þráðlausar rafbylgjur sem afl-
gjafa.
Okkur varð smám saman
Ijóst, að kjaminn í blekkingar-
heimi Jóa var hinn tilbúni, vél-
ræni móðurkviður, er hann hafði
skapað og lokað sig sinni í. Að
baki teikninga hans af raf-
magnsdrengnum fólst löngunin
til að endurfæðast í móður-
kviði. Reynsla hans í skólan-
um hafði kennt honum, að lífið
væri ef til vill þess virði að lifa
því, þegar öllu væri á botninn
hvolft. Nú var hann að finna
aðferð til að endurfæðast á sem
fullkomnastan hátt. Og þar sem
vélar voru fremri mönnum, hvað
var þá eðlilegra en hann bæði
þær liðsinnis í baráttunni fyrir
nýjum og betri manni?
Eftir því sem Jóa fór fram,
urðu myndir hans djarfari og
sýndu meiri og meiri sjálfsvit-
und, enda þótt þær bæru enn
engin merki þess, að hann hefði
sagt skilið við heim vélanna.
Seinna sýndi hann þá dirfsku að
teikna myndir af ,,aflvél“ sinni,
og þar kom, að furðudrengur-
inn hans fékk á sig persónu-
gervi, en var ekki lengur vél-
menni, innilokað í glerhylki.
Loks fann Jói upp „Carr-
fjölskyldan", sem átti bíl. En
hvers vegna bíl ? Myndirnar,
sem hann teiknaði af bílnum,
voru að vísu þröngar í sniðum
eins og myndimar af rafmagns-
drengnum, en bíllinn gat þó að
minnsta kosti færzt úr stað.
Þannig fór Jói að því að gera
sér grein fyrir möguleikunum
á að sleppa úr skólanum og búa
hjá góðri fjölskyldu óhultur í
öruggum bíl.
Að lokum tókst Jóa að brjót-
ast út úr fangelsi sínu. Það gekk
bæði seint og erfiðlega, en smám
saman f jarlæðgist hann þó heim
vélanna og færðist nær mann-
heimum. Þetta „nýfædda barn“
var í rauninni 12 ára gamalt, og
það verður mikið verk að vinna
upp það, sem tapazt hefur. En
að því höfum við stöðugt unn-
ið síðan. Stundum gengur Jói að
starfi af heilum hug; stundum
er eins og hann sjái eftir að
hafa yfirgefið gamla blekking-
arheiminn, þegar honum finnast
öruðugleikamir óyfirstíganlegir.
En hann hefur aldrei langað til
að gerast aftur véldrengur.
Þegar Jói var tólf ára, bjó
hann til vagn í skrúðgöngu
skólans, með áletruninni: „Til-
finningarnar eru æðri öllum
hlutum.“ Jóa hafði lærzt, að til-
finningarnar skapa mannlegt
líf, án þeirra væri tilveran vél-
ræn. Með það vegarnesti slóst
hann sem fullgildur félagi í hóp
okkar hinna.
56