Úrval - 01.06.1959, Qupperneq 80

ÚRVAL
VARMÁ
„Ríkarður, ég bið þig —“
Ég hélt fast um hendur henn-
ar. Allt í einu fann ég eitthvað
koma yfir mig, eitthvað sem
stakk mig eins og hnífur. Mér
fannst orð föður hennar skýr-
ast fyrir mér. Ég hafði ekki
gert mér grein fyrir því, að til
væri jafnmikil ást og sú sem
hann hafði talað um. Ég hafði
hingað til haldið, að karlmenn
elskuðu aldrei konur á sama
hátt og konur karla, en nú vissi
ég, að á því gat enginn munur
verið.
Við sátum þögul og héldumst
í hendur drykklanga stund. Það
var komið langt fram yfir mið-
nætti. Ég sá það á því að ljósin
niðri í dalnum slokknuðu eitt á
fætur öðru; en tíminn skipti
engu máli.
Gréta hallaði sér mjúklega
að mér, horfði upp andlit mitt
cg lagði vanga sinn að öxl mér.
Hún var mín eins og kona get-
ur mest verið kona manns, en
ég vissi að ég mundi aldrei fá af
mér að þiggja ást hennar og
fara burt vitandi það, að ég
elskaði hana ekki eins og hún
elskaði mig. Þessi hugsun hafði
ekki hvarflað að mér áður en
ég kom. Ég hafði ferðast alla
þessa löngu leið til þess að
halda henni í faðmi mér aðeins
fáeinar klukkustundir og síðan
gleyma henni, ef til vill fyrir
fullt og allt.
Þegar tími var kominn til að
fara inn, stóð ég upp og tók
utan um hana. Hún skalf þegar
ég snerti hana, en hún þrýsti
sér að mér jafnfast og ég hélt
utan um hana, og hjartaslög
hennar smugu inn í mig eins og
fleygar frá brjósti hennar.
„Ríkarður, kysstu mig áður
cn þú ferð,“ sagði hún.
Hún hljóp að dyrunum og hélt
þeim opnum fyrir mig. Hún tók
lampann af borðinu og fór á
undan mér upp stigann upp á
loftið.
Hún beið við dyrnar á her-
berginu mínu meðan ég kveikti
á lampanum hennar. Síðan rétti
hún mér minn lampa.
„Góða nótt, Gréta, „sagði ég.
„Góða nótt, Ríkarður."
Ég skrúfaði niður í lampan-
um hennar til þess að hann ós-
aði ekki, og síðan fór hún yfir
ganginn til herbergis síns.
„Ég skal vekja þig nógu
snemma í fyrramálið, svo að þú
náir lestinni, Ríkarður."
„Ágætt, Gréta. Láttu mig
ekki sofa of lengi. Lestin fer
klukkan hálfátta.“
„Ég skal vekja þig nógu
snemma, Ríkarður,“ sagði hún.
Dyrnar lokuðust á eftir henni,
og ég sneri við og fór inn í her-
bergið mitt. Ég lokaði hurðinni
og fór að hátta mig í hægðum
mínum. Ég lá lengi glaðvakandi
eftir að ég hafði slökkt á lamp-
anum og lagzt fyrir. Eg vissi
að ég mundi ekki geta sofnað,
og ég settist upp í rúminu og
reykti hverja sígarettuna á fæt-
ur annarri og blés reyknum
gegnum gluggatjaldið. Allt var
72