Gátt - 2009, Síða 35

Gátt - 2009, Síða 35
35 V I N N U M A R K A Ð U R I N N G Á T T – Á R S R I T – 2 0 0 9 þarf á aðstoð barna sinna að halda. Slíkt þyrfti ekki endilega að vera bundið launum. Þessir eldri starfsmenn eiga líka við annan vanda að etja. Börn þeirra, sem komin eru með eigin frama og fjöl- skyldu, þurfa iðulega stuðning með barnabörnin þegar veikindi eða óvænt atvik verða. Hvernig verður það leyst? Augljóslega hefur hin aukna lífslengd skapað nýjar aðstæður sem samfélagið verður að bregðast við til þess að viðhalda lífsgæðum fólks og ekki síður að skapa þeim sem erfa eiga landið góða og örugga bernsku. Það er vart hægt að ætl- ast til að vinnumarkaðurinn beri einn þær byrðar sem af þessu mun hljótast. Honum er það mikilvægt að halda eldri starfsmönnum í vinnu með alla sína fjölbreyttu reynslu og miklu yfirsýn. Eldra starfsfólki er það líka mikið atriði að geta stundað vinnu þótt ekki sé nema að hluta til ef það óskar þess. Eldra fólk vill eiga val um starf og starfshlutfall rétt eins og þegar það var yngra. Samlokukynslóðin, sú sem hefur skyldur bæði við sér yngri og eldri kynslóðir, býr við vanda sem samfélagið verður að leysa. Ég gæti trúað að þessi ameríska könnun, sem segir að maður verði hamingjusamari með aldrinum, hafi rétt fyrir sér. Maður sóar náttúrlega ekki tímanum heldur reynir njóta hvers dags sem maður fær. Ég læt ekki heldur ytri aðstæður ergja mig lengur – og þó! Það ergir mig hvað ég á lítið val eftir að ég eltist, aðrir ráða fyrir mig, þessi forræðishyggja gagnvart okkur þeim eldri er ótrúleg. Og hér á ég bæði við hið opinbera og ein- staklinga. (72 ára sveitarstjórnarmaður með meiru) Samkvæmt upplýsingum frá landlæknisembættinu verða ýmsar andlegar breytingar með aldrinum. Það dregur úr nei- kvæðum tilfinningum sem stjórnað er af hægra heilahvelinu, svo sem sorgarviðbrögðum, óánægju og árásarhneigð vegna þess að jákvæðari tilfinningar, sem stjórnast af vinstra heila- hvelinu, eflast. Fólk verður sáttara við sjálft sig og annað fólk, situr á friðarstóli og verður varkárara. Það hefur reyndar komið glögglega í ljós í aðdraganda núverandi kreppu hérlendis. Það má segja að blessun fylgi gleymsku efri áranna, sársauki ósigurs og niðurlægingar hefur horfið úr augsýn en sá lærdómur sem þar fékkst situr eftir. Mótlæti getur verið dulbúinn vinur. Óþægindi gleymskunnar og ald- ursins felst hins vegar t.d. í hinu dapra skammtímaminni. Við þekkjum öll vandræðin þegar við hittum kunningja, munum vel eftir honum en alls ekki nafnið eða tengslin okkar í milli. Ólafur, fyrrverandi landlæknir, hefur gefið þar gott ráð, semsé að spyrja: „Já, hvar sáumst við nú síðast?“ Þá gengur dæmið oftast upp! Langtímaminnið helst hins vegar oftast óskert sem veldur því að eldra fólk getur oft fundið góðar lausnir í bráðum vanda samfélagsins. Það hefur séð eða reynt þessar aðstæður áður. Reynsla eldra fólks er oft vanmetinn fjársjóður. Sá mannauður ætti að vera öllum fyrirtækjum og stofnunum mikill fengur. Nægjusemin og sú kyrrð, sem fylgir henni, fær meiri sess með aldrinum. Bruðlið höfðar ekki til þeirra eldri því að þeir greina betur en aðrir aldursflokkar hvað skiptir í raun- inni máli. Sama gildir líka um bruðlið með tímann. Við höfum ekki efni á því að „drepa tímann“, dagar okkar eru taldir, því viljum við njóta hvers dags sem hinn síðasti væri eins og vinur okkar sveitastjórnarmaðurinn benti á. Efri árum fylgir einnig umtalsvert frelsi, tískan og tíð- arandinn hafa minni áhrif. Hlutverkaleiknum er lokið, eldra fólk þorir að vera það sjálft af því að það hefur kynnst sjálfu sér betur, sæst við eigin galla og vangetu, já, tekið sig sjálft í sátt. Menn þurfa ekki lengur að sanna sig, hvorki fyrir sjálfum sér né öðrum. Í því felst mikið frelsi, mikill léttir, mikil hamingja. Er það ekki gjöf að eldast! En sérstaklega er vert að benda á að kjarkur og þor varðandi réttlætismál eykst með árunum. Ekki síst hafa eldri konur barist frábærlega fyrir mannréttindum. Ég var eitt sinn viðstaddur göngu aldraðra kvenna á Plaza del Mayo í Argentínu. Þær hafa gengið þar hvern fimmtudag um árabil, og ganga hring eftir hring, til að mótmæla brotthvarfi sona sinna og annarra drengja. Allt um kring eru hermenn gráir
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108

x

Gátt

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Gátt
https://timarit.is/publication/1852

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.