Úrval - 01.07.1962, Page 43
51
Ós3Í®2j'm£arí!G>gjur maður
Bfarni
V'
K
Ásgarði
Eftir Ragnar Jóhannesson.
ús foreldra minna stóð á
brekkubrún. Upp þaðan
verður lágt dalverpi, sem
í daglegu tali er kallað
Dalurinn. Um liann liggja keld-
ur nokkrar, venjulega litlar
fyrir sér, en geta vaxið í leys-
ingum og rigningum.
Einu sinni sem oftar var ég
staddur úti á hlaði, ungur
sveinn. Sé ég þá að rnaður kem-
ur riðandi á brúnum ofan af
holti og stefndi yfir dalinn.
Þetta var heldur óvenjulegt, því
að reiðgötur voru þarna engar.
Þetta var að haustlagi, í slátur-
tíðinni, og rigningar miklar
höfðu gengið og vatnsagi mikill
á láglendi, og' þarna í dalnum
var stærsta keldan orðin all-
myndarleg, þótt ekki bæri J'kja
mikið á henni. Reiðmaður fór
greitt og sást ekki fyrir. Hann
virtist eklci taka eftir keldunni
og reið umsvifalaust út i hana.
Skipti það engum togum að
hesturinn lá i upp í kvið. Ridd-
arinn hálf-steyptist fram af
skepnunni, en hélt sér þó á fót-
um. Hann kippti i tauminn og
danglaði i klárinn og sá siðar-
nefndi brölti upp úr. Maðurinn
snaraðist þegar á bak og kom
heim undir. Þekkti ég þá, að
hér var kominn Bjarni Jensson
hreppstjóri og sparisjóðshald-
ari, stórbóndi i Ásgarði, merk-
asti og þekktasti bóndi í Dölum
um áratuga skeið.
Raunar var Bjarni i Ásgarði
þekktur viðar en í Dölum. Hann
var, satt að segja, landsþekktur
maður, bæði fyrir kosti sína og
galla. Hann var víðfrægur fyrir