Úrval - 01.06.1966, Blaðsíða 15

ÞAÐ ER SVO MARGT, SEM AUGAÐ SÉR EKKl
13
furðulega margbreytileika tilver-
unnar, en hvorttveggja liggur okk-
ur oft hulið nema listamaðurinn
leiði það í ljós fyrir sjónum okk-
ar.
Kannski verður inntak þess, sem
að ofan hefur verið sagt, bezt skýrt
með fleygu svari Matisse. Kona
nokkur, sem ,,vissi“ hvernig hún
viidi hafa listaverk kom í vinnu-
stofu hans og sá þar mynd á mál-
aragrindinni, sem listamaðurinn var
að vinna að. Konan horfði á mynd-
ina stundarkorn, þar til hún sagði:
— Þér hafið málað handlegginn á
stúlkunni alltof langan. Matisse
svaraði: — Frú mín. Þetta er ekki
stúlka. Þetta er mynd.
Skilgreining fyrirbrigðisins „hjónaband": Samningur, sem fólginn
er í því, að maðurinn semur um að gefa helminginn af matvælum
sínum gegn því að fó hinn helminginn eldaðan. John Gwynne
Myndatökumenn frá tímaritinu „National Geographic" (Landafræði-
ritinu) tóku mynd af Broadwaystjörnunni Carol Channing í veizlu
eftir sýningu á hinum vinsæla söngleik „Hello Dolly", sem hún lék
aðalhlutverkið í.
„National Geographic!" hrópaði hún upp þegar hún frétti hvaðan
þeir væru. „Hvaða hluta af mér viljið þið fá. . .. norður-, suður-, aust-
ur- eða vesturhlutann ?“
Charlie Chaplin er einn hinna fáu manna, sem Picasso hefur alltaf
dáðst að. Árið 1952 bar fundum þeirra fyrst saman. er Chaplin heim-
sótti Picasso í Paris. Chaplin talaði ekki frönsku né Picasso ensku.
Túlkarnir gerðu sitt bezta, en samt fór það nú svo, að það var sem
engin tengsli sköpuðust milli mikilmennanna.
Þá datt Picasso í hug að draga Chaplin afsiðis og reyna upp á eigin
spýtur. Hann hélt, að þeim tækist kannske að „komast í betra sam-
band“, ef þeir fengju að vera í friði. Hann fór með hann upp i vinnu-
stofu sína og sýndi honum myndirnar, sem hann hafði verið að vinna
að. Þegar hann hafði lokið því, hneigði hann sig fyrir Chaplin og gaf
honum bendingu um það með glæsilegri handahreyfingu, að nú væri
röðin komin að Chaplin að gera sitt.
Chaplin skildi þetta tafarlaust. Hann fór fram í baðherbergið og
sýndi stórkostlegan látbragðsleik. Hann lék mann, sem er að þvo
sér og raka, og sýndi á dýrlegan hátt öll hin mismunandi svipbrigði
og viðbrögð, sem þá getur að líta. Hann blés t.d. óraunverulegri sápu-
froðu út úr nösum sér og skóf hana með fingrunum út úr eyrum sér.
Þegar hann hafði lokið þessu, tók hann upp tvo tannbursta og not-
aði þá í stað brauðsnúða til þess að dansa hinn fræga dans sinn í
„gamiaárskvöldsatriðinu" í kvikmynd sinni „Gullæðinu". Þetta var
alveg eins og i gamla daga. Francoise Gilot og Carlton Lake