Úrval - 01.06.1966, Blaðsíða 88

86
ÚRVAL
um: „Zhukov greip í hönd Chuikovs
og sagði: „Ágætt. ágætt! Sannar-
lega gott“! Zhukov var að vísu án-
ægður, en hann bjó samt yfir nægri
reynslu til þess að vanmeta ekki
styrk óvinarins. Marskálkurinn yrði
ekki í rónni, fyrr en hinum hern-
aðarlega mikilvægu Seelowhæðum
hafði verið náð. En hann áleit, að
slíkt gæti ekki tekið langan tíma.
ftússneskar sprengjuflugvélar voru
nú teknar til að varpa geysilegu
magni af sprengjum á svæðin fram-
undan. Meira en 6500 flugvélar áttu
að aðstoða hann við sóknina og
næstu árásina. Liðssveitir Konievs
marskálks áttu sem sé að ráðast
yfir Neissefljót í suðri klukkan 6
að morgni.
„Áfram með ykkur“!
Heinrici var ekki hissa á rússn-
esku sókninni, þótt flestir liðsfor-
ingjar hans væru sem þrumulostn-
ir vegna hinnar gífurlegu stórskota-
hríðar. Framkvæmd varnaráætlun-
ar hans hafði gengið vel. Mestur
hluti 9. hersins og stórskotaliðið
hafði nú tekið sér stöðu við aftari
varnarlínuna og beið þar rússnesku
sóknarinnar.
Það var aðeins eitt að. Heinrici
hafði hvorki nægan mannafla né
fallbyssur eða önn.ur stórvirk vopn.
Stórskotalið Zhukovs hafði yfir
20.000 stórvirkum byssum að ráða,
en Visluher Heinrici aðeins 350 fall-
byssum og þar að auki 600 loft-
varnabyssum, sem nú skyldi nota
sem stórskotabyssur. Þar að auki
haf'ði Heinrici aðeins yfir að ráða
tæpum 700 nothæfum skriðdrekum
og sjálfvirkum stórskotabyssum.
Hann gat ekki vænzt mikillar að-
stoðar flughersins þýzka, og það
var í rauninni alls ekki um að ræða
neina skriðdreka til vara né vara-
birgðir af skotfærum og eldsneyti.
Heinrici gerði sér því grein fyrir
því, að óvinunum hlyti fyrr eða
síðar að takast að brjótast í gegnum
varnarlínuna.
Það var aðeins landslagið, sem
veitti honum svolitla hernaðarlega
yfirburði, einkum hin skeifumynd-
aða háslétta uppi á Seelowhæðun-
um, sem gnæfði yfir mýrlendan dal,
sundurskorinn að smáám. Rússarn-
ir yrðu að fara í gegnum þennan
dal, og menn Heinrici höfðu þegar
miðað byssunum á dalmynnið.
En Heinrici vissi samt, að hann
gæti eltki heft framsókn Rússanna
nema í stuttan tíma. Og ekki var
hann heldur fær um að gera neina
gagnsókn að heitið gæti, vegna þess
að hann hafði dreift vopnum sínum
og stórskotabyssum á meðal hinna
ýmsu varnarsveita til þess að veita
þeim öllum svolítið tækifæri. Hann
var aðeins fær um að gera eitt, og
það hafði hann þegar lengi vitað.
Hann var aðeins fær um að tefja
framsókn Rússa, en alls ekki að
stöðva hana.
Zhukov trúði ekki fréttunum í
fyrstu. Hann stóð þarna inni í skrif-
stofu sinni í bækistöðum sínum í
framlínunni, umkringdur aðstoðar-
mönnum sínum, og starði furðulost-
inn á Chuikov. Svo hrópaði hann
reiðilega: „Hvern fjandann áttu við,
þegar þú segir, að liðssveitir þínar
komist ekkert áfram"?
Chuikov útskýrði það fyrir hon-