Úrval - 01.06.1966, Blaðsíða 35
AKSTUR
Réttur og rangur akstur
Öruggur akstur er ojarlega á baugi
hjá flestum þjóðum.
Eftir Jean Carper.
i inn árvakri ökumaður
hefur miklu meiri líkur
til að enda líf sitt á
kristilegan og skapleg-
an hátt, heldur en hinn,
sem dottar á verðinum.
Sumir bílstjórar virðast gæddir
þeim dásamlega hæfileika að geta
ævinlega forðast vandræði við akst-
urinn, á meðan aðrir mega ekki
setjast upp í bíl, hvað þá að aka af
stað, án þess að til vandræða horfi
eða slys hljótist af.
í fljótu bragði verður oft ekki
séður munur á akstri þessara tveggja
tegunda bílstjóra; þeirra sem sífellt
eru að lenda í klandri og hinna,
sem aldrei lenda í því. Samt er þessi
munur auðvitað fyrir hendi.
Hann, sem ekur heill fram hjá
hverri hættu, býr yfir ökutækni, sem
byggist á því, að hann skynjar hætt-
una fyrirfram.
Hann hagar sér eftir aðstæðum,
veðrinu, ástandi vegarins og síð-
ast en ekki sízt, gerir hann sífellt
ráð fyrir óvæntum viðbrögðum
annarra ökumanna.
Hugtakið „árvakur ökumaður“, er
búið til af atvinnubílstjórum, sem
eiga atvinnu sína undir því, að
þá hendi ekki slys eða mistök í starf-
inu. Slíkir menn eru langferðabíl-
stjórar, strætisvagnabílstjórar og
lögreglubílstjórar. Þessir atvinnu-
menn eru þeirrar skoðunar, að það
hendi varla slys, sem ekki hefði
verið hægt að forðast, ef þú hefðir
verið viðbúinn eða nógu árvakur.
Þú skyldir haga akstri þínum að
eigin dómgreind, en leiðast ekki af
gerðum eða hegðan annarra bíl-
stjóra.
Dr James Malfetti við Columbia
háskólann hefur rannsakað feril
og hegðan hundruða þeirra manna,
sem hafa sýnt óvenjulegt öryggi
við akstur. Sumir þessara manna
hafa ekið svo áratugum skiptir lang-
National Wildlife
33