Úrval - 01.06.1966, Blaðsíða 125

123
ÍSLAND ÞJÓÐ, SEM HRAÐAR SÉR í SÓLARÁTT
Hinar fögru konur á íslandi í dag,
bera því glöggt vitni, að víkingarn-
ir hafa vandað valið, og það vekur
undrun hversu stór hluti nútíma
kvenna á íslandi, er rauðhærður.
Að útliti líkjast íslendingar
Skandinövum, Svíum og Norðmönn-
um.
Þeir segja sjálfir: — Við erum
Skandinavar með fyrirvara. Á
þessari geimöld, þegar höfuðborgir
álfunnar eru aðeins tveggja til
þriggja stunda flugleið í burtu, geta
íslendingar ekki lengur forðazt
straumiðuna. Þegar við þetta bæt-
ist, að börn fæðast ört og spræk en
gamlir deyja með semingi, og eyj-
arskeggjar hafa því þrefaldazt að
tölu á þessari öld, þá má heita að
allar nauðsynjar séu innfluttar og
verða því íslendingar mjög að
horfa til annarra landa um vörur
og fjármagn.
Þannig eru íslendingar milli
tveggja elda. Á annan veginn er ósk
þeirra að njóta alls þess sem nú-
tíminn bíður bezt og á hinn veginn
er ást þeirra á hinum verðmæta
arfi frá liðnum tímum.
ELZT ALLRA LIFANDI MÁLA
Fyrir þúsund árum síðan mæltu
allar skandinavísku þjóðirnar á
sömu tungu, sem var af germönsk-
um stofni. Norðmenn, Danir og
Svíar leyfðu tökuorðum óhindrað
að hazla sér völl, en íslendingar
þráuðust við, og héldu tungu sinni
hreinni.
fslenzkan, eins og hún er töluð
og skrifuð í dag, er lítið breytt frá
því sem var á níundu öld, og ís-
lendingarnir eru svo bergnumdir af
þessum hreinleika tungu sinnar, að
ríkisútvarp þeirra, útvarpar sýknt
og heilagt varnaðarorðum gegn
þeirri hættu, að útlendir gestir
smygli inn erlendum orðum. Ef
víkingarnir væru þess umkomnir að
renna að landi í Reykjavík nútím-
ans, gætu þeir spurt næsta mann til
vegar vandræðalaust á sinni eigin
tungu.
Dr Gylfi Þ. Gíslason, menntamála-
ráðherra landsins fullyrðir: — Mál
okkar er elzta lifandi tunga ver-
aldar. Latínan, forngrískan og sans-
krít eru auðvitað eldri, en ekkert
þeirra tungumála lifir á vörum
manna í dag.
Til þess að hafa í fullu tré í
þessu efni við hinn síbreytilega
heim yfirstandandi aldar, sitja ís-
lenzkir háskólaprófessorar með
sveittan skallann yfir gömlum hand-
ritum, í leit að gleymdum orðum,
sem hægt sé að nota í nýrri merk-
ingu. Þannig er „the telephone", út-
lagt á íslenzku með orðinu „sími“,
sem er ævagamalt orð og merkir
„langan þráð“. ,,A jet“, er útlagt
„þota“, sem merkti fyrrum hið
hraða flug fuglsins um loftin blá.
íslendingar eru ein mesta bók-
menntaþjóð þessa hnattar, og gefa
út sjöfalt fleiri bækur á íbúa en
Englendingar. fslenzkur málsháttur
einn hljóðar svo: Betra er berfætt-
um en bókarlausum. Þarna er bóka-
safn á hverju heimili, og mörg bind-
anna í skápnum eru danskar, enskar
eða þýzkar bækur, því að íslending-
ar eru málamenn miklir.
í höfuðborg landsins, Reykjavík,
eru gefin út fimm dagblöð, og það
má kalla svo, að tvær bókabúðir