Úrval - 01.06.1966, Blaðsíða 112

110
ÚRVAL
ánlegar aðstæður suður í Bæheimi,
en þangað var hann nú kominn.
Stormsveitarverðir höfðu sett hann
í stofufangelsi.
Helzti undirmaður hans, Koller
hershöfðingi, hafði flogið til fundar
við hann í Bæheimi eftir hinn ör-
iagaríka herráðsfund Hitlers þann
22. apríl. Göring hafði tekið til sinna
ráða, eftir að Koller hafði skýrt hon-
um frá því, að „Hitler hefði sleppt
sér“ og að Foringinn hefði mælt
þessi orð: „Þegar til samninganna
kemur, getur ríkismarskálkurinn á-
orkað meiru en ég“. Göring hafði
sent Foringjanum mjög varlega orð-
að símskeyti, er hljóðaði svo:
„Foringi minn, vegna þeirrar á-
kvörðunar yðar að dvelja áfram í
virkinu Berlín, samþykkið þér þá,
að ég taki þegar við fullri stjórn
ríkisins? Ef ekkert svar hefur bor-
izt fyrir klukkan 10 í kvöld, geri ég
ráð fyrir því, að þér séuð ekki leng-
ur frjáls gerða yðar, og mun þá
gera það, sem ég álít bezt fyrir land
vort og þjóð . .. “
Göring barst svar mjög skjótlega.
Hitler sendi honum harðorða orð-
sendingu, þar sem hann ásakaði
hann um landráð og tikynnti hon-
um, að hann yrði tekinn af lífi, nema
hann segði af sér tafarlaust. Og
að kvöldi þans 25. apríl var það til-
kynnt hátíðlega í Berlínarútvarp-
inu, að Foringinn hefði orðið við
beiðni Görings um að verða leyst-
ur frá þjónustu sinni.
Göring sagði eiginkonu sinni, að
honum fyndist þetta allt saman vera
hlægilegt, enda mundi það verða
hann, sem yrði að semja að lokum.
Síðar skýrði hún barónessu von
Schirach frá því, að Göring hefði
verið að velta því fyrir sér, „hvaða
einkennisbúningi hann ætti að klæð-
ast, þegar hann hitti Eisenhower
fyrsta sinni“.
Meðan Berlín brann, hafði annar
maður þegar gengið lengra í því að
seilast til valda en Göring sjálfur,
þótt Hitler hefði aldrei grunað þann
mann um landráð. Þann 25. apríl var
Edwin Hull hershöfðingi. einn helzti
samstarfsmaður Marshalls hershöfð-
ingja, yfirmanns bandaríska her-
ráðsins, kallaður inn í skrifstofu
hans í Pentagonbyggingunni. Mars-
hall skýrði honum frá því, að Tru-
man forseti væri á leið sinni til
Pentagon til þess að tala þaðan við
Churchill í hinum sérstaklega út-
búna síma, sem var með truflunar-
útbúnaði, svo að ekki væri hægt að
hlera símtölin. Þýzkt tilboð um
samningaumleitanir hafði borizt
þeim með hjálp Bernadotte greifa,
yfirmanns sænska Rauða Krossins.
Tilboð þetta kom frá hvorki meira
né minna en manni þeim, sem Hitl-
er kallaði „hinn trygga Heinrich",
sjálfum Heinrich Himmler.
Truman forseti kom, og klukkan
3.10 síðdegis talaði hann símleiðis
við brezka forsætisráðherrann.
Churchill las upp orðsendinguna,
sem hafði borizt honum. Hann sagði
Truman, að Himmler vildi hittá
Eisenhower hershöfðingja og gefast
upp fyrir honum. En það var aug-
Ijóst, að foringi stormsveitanna
vildi, að Þýzkaland gæfist upp fyrir
hinum vestrænu Bandamönnum ein-
um, en ekki fyrir Rússum. Hull,
sem hlustaði á símtalið í öðrum