Úrval - 01.06.1966, Blaðsíða 36

34
ÚRVAL
ar vegalengdir daglega, án þess að
nokkru sinni rispa stuðarann.
Rannsókn dr. Malfettis svo og
annarra, sem um þetta hafa fjallað,
hafa sannað, að hér er um sér-
hæfileika að ræða og jafnframt
tækni, sem hinn almenni ökumaður
ræður ekki yfir. Samt er þessi hæfi-
leiki ekki óvenjulegri en svo, að
það má þroska hann með sér og
tæknina geta flestir tileinkað sér.
Hér fer á eftir skrá yfir nokkur
atriði í akstri, og verður fyrst rakið
hvernig hinn almenni eða venjulegi
ökumaður bregzt við hverju þeirra,
en síðar hvernig hinn „árvakri",
ökumaður hegðar sér í sama til-
viki.
Hinn venjulegi ökumaður hegðar
sér þannig:
1) Festir augun, eins og dáleidd
hæna, á veginum framundan og
bílnum sem á undan fer á vegin-
um.
2) Fylgir ósjálfrátt of fast á eftir
næsta bíl eða hefur löngun til að aka
framúr að óþörfu.
3) Telur ekki ástæðu til að gefa
hljóðmerki við framúrakstur.
4) Ekur fast aftan að bíl og sveig-
ir síðan skyndilega fram hjá honum.
5) Komi hann að gatnamótum á
grænu lj ósi, ekur hann umhugsunar-
laust áfram án þess að líta til hægri
né vinstri.
6) Tekur stórar beygjur þegar
hann sveigir inn í götur eða ekur
umhugsunarlaust milli gatna og ak-
reina.
7) Ekur að beygju á fullum
hraða og hemlar síðan í beygjunni.
8) Ekur að mishæð á fullum
hraða.
9) Ekur á miklum hraða að stöðv-
unarskyldumerki eða stöðvunarljósi,
og bíllinn rennur hálfur inn í um-
ferðargötuna, þegar hemlað er og
bílstjórinn sér síðan ekki ljós-
merkin úr sæti sínu.
10) Ekur á sínum venjulega
hraða, þó að rigning sé eða dimm-
viðri.
11) Tekur ekki eftir hættumerk-
um, sem óvænt hafa verið sett upp.
12) Þarf óþarflega oft, að snar-
hemla til að forða slysi.
Atvinnubílstjórinn aftur á móti
hagar sér þannig:
1) Hreyfir augun stöðugt og horf-
ir í sífellu ýmist til hliðanna, fram-
undan eða í spegilinn. Festir í skyndi
heldarmynd af umferðinni í huga
sér og skynjar þá um leið, ef eitt-
hvað óvenjulegt er á seyði í um-
ferðinni eða grenndinni.
2) Gætir þess að láta sig síga strax
afturúr í hæfilegri fjarlægð, ef bíll
kemur óvænt framfyrir hann og
heldur sér síðan í hæfilegri f j arlægð,
ef eitthvað óvænt skyldi koma fyrir.
3) Gætir þess vandlega að gefa
rétt stefnumerki og notar þau mik-
ið við hinar ýmsu aðgerðir sínar í
akstrinum.
4) Ætlar sér ævinlega nægjan-
legt rúm til akstursbreytingar. Ætl-
ar sér langan veg til framúr akst-
urs og snýr eklti inn á akbraut fyrr
en hann sér hinn bílinn í spegl-
inum.
5) Telur sig aldrei eiga óskeik-
ulan rétt. Jafnvel ekki á grænu
ljósi. Heldur hægir ferð og er „við-
búinn“, jafnt þá sem endra nær.
Hann flytur fótinn af bensínstiginu