Úrval - 01.06.1966, Blaðsíða 87

HVERJIR TAKA BERLÍN?
85
mynduðu, var svo mikill, að það
streymdi blóð úr eyrum þeirra.
Flugskeyti þutu hvínandi upp í loft-
ið í heilum knippum, æddu ýlfrandi
gegnum loftið og skildu eftir lang-
ar, hvítar rákir á himninum.
í liðssveitunum, sem nú hófu
sókn sína, voru menn, sem höfðu
barizt við Leningrad, Smolensk,
Stalingrad og í nágrenni Moskvu,
menn, sem höfðu barizt og sótt fram
yfir hálft meginland allt til Oder-
fljóts. Þar voru hermenn, sem höfðu
séð fæðingarþorpum sínum gereytt
af skothríð Þjóðverja, uppskeruna
brennda á ökrunum og fjölskyldur
sínar brytjaðar niður af þýzkum
hermönnum. Þeir höfðu aðeins lifað
fyrir þetta augnablik hefndarinnar.
Jafn ákafir voru þúsundir herfanga,
sem nýlega höfðu verið frelsaðir.
Rússa hafði skort svo varalið, að
jafnvel þessum örmagna tötrug-
hypjum höfðu verið fengin vopn í
hönd. Nú æddu þeir einnig áfram
í leit að hræðilegri hefnd.
Það greip rússnesku liðssveitirn-
ar slíkt æði, að þeim varð um megn
að bíða þess að komast yfir ána í
bátum eða á flotbrúm. Golbov starði
steini lostinn á hrópandi og öskr-
andi hermenn stinga sér alvopnaða
út í Oderfljótið og leggja til sunds
yfir það. Aðrir fleyttu sér yfir á
tómum bensíndunkum, plönkum,
viðarbútum og trjábolum, hverju
því, sem gat flotið.
Svo hætti skothríðin skyndilega
að 35 mínútnum liðnum. Og nú varð
yfirþyrmandi dauðaþögn. f neðan-
jarðarbyrgi Zhukovs tóku liðsfor-
ingjarnir skyndilega eftir því, að
símarnir voru að hringja. Enginn
gat sagt með visu, hversu lengi þeir
höfðu hringt. Allir þjáðust af hálf-
gerðu heyrnarleysi. Liðsforingjarn-
ir fóru að svara hringingum frá
ýmsum stöðvum á víglínunni, og
brátt hafði Chuikov góðar fréttir
að færa. „Fyrstu stöðvarnar hafa
þegar verið teknar samkvæmt á-
ætlun“, tilkynnti hann stoltur.
Popiel hershöfðingi lýsti þessum
atburði síðar með eftirfarandi orð-