Úrval - 01.06.1966, Blaðsíða 53

FRAMFARIR í LÆKNAVÍSINDUM
51
inn í hálsslagæð og rennur þaðan
beint til heilans í sínu kælda á-
standi.
Þegar blóðið hefur streymt um
heilann og tekið í sig hita og er
komið aftur út í líkamann, er það
orðið 35 stiga heitt, sem er nægi-
legur hiti til þess að halda við eðli-
legri starfsemi hjartans og annarra
líffæra.
Heilaskurðlækninum hafa þannig
verið skapaðar sömu aðstæður og
hjartaskurðlækninum, sem notar
hjarta- og lungnavélina við upp-
skurði sína. Þróunin gerir einnig
mögulega flókna og erfiða heila-
skurði í litlum sjúkrahúsum, þar
sem ekki er eins fullkominn tækja-
útbúnaður og í stóru, fullkomnu
sjúkrahúsunum, sem hafa geysifull-
komnar skurðdeildir. Þessa kælingu
er vel unnt að framkvæma í litlum
sjúkrahúsum.
Þar að auki gefur þessi nýja að-
ferð vonir um, að nú muni unnt að
stytta verulega tíma þann, sem
sjúklingurinn þarf að dvelja inni í
skurðstofunni, því að nú verður ekki
lengur nauðsynlegt að hita sjúkling-
inn upp að nýju, en slíkt þarf að
gera, þegar um kælingu alls líkam-
ans er að ræða. Heilinn hitnar að
nýju alveg sjálfkrafa.
Aðferð þessi var nýlega notuð af
dr. White, þegar hann græddi heila
úr hundi í annan hund. Heili sá
hélt lífi í 2 daga. En hann starfaði
samt ekki sem „hugur“, vegna þess
að engar taugagræðslur voru fram-
kvæmdar.
Rússar hafa að vísu grætt allan
framhluta hunds á annan hund, en
dr. White varð fyrstur til þess að
framkvæma ágræðslu heilans sem
einstaks líffæris.
Hinn endanlegi tilgangur með
þessum rannsóknum og tilraunum
er ekki „flutningur heila“ á milli
manna, þ.e. „heilaskipti“, enda væru
ýmis siðferðileg, lögfræðileg og sið-
fræðileg vandamál tengd slíkum að-
gerðum. Dr White tekur það fram,
að með þessari starfsemi sé vonazt
eftir því, að betri þekking og skiln-
ingur fáist á sjúkdómum þeim, sem
hrjá heilann.
Hinn verðandi faðir.
Dr. George Schaeffer, kvensjúk-
dómasérfræðingur við læknadeild
Cornellháskólans, er fylgjandi þeirri
stefnu, að eiginmaðurinn komi með
eiginkonu sinni í skoðanir og eftir-
lit strax í byrjun meðgöngutímans.
„Eiginmaðurinn getur gerzt gagn-
legur bandamaður læknisins, sé
honum fyrst leiðbeint á réttan hátt“,
segir dr. Scaheffer í grein sinni í
„Postgraduate Medicine". „Þunguð
kona er oft og tíðum í miklu upp-
námi og gleymir oft munnlegum fyr-
irmælum læknis eða misskilur þau.
Sumir eiginmenn hripa niður svör-
in og geta svo útskýrt fyrirmæli
þessi fyrir eiginkonunum, þegar
heim kemur.
„Ég útskýri það fyrir þunguðum
konum, að áhætta þeirra aukist, ef
þær fitni um of, þar eð þá skapist
meðal annars hætta á blóðeitrun,
andarteppu, ýmiss konar vanlíðan
og stirðleika í hreyfingum, einnig
að það kunni að reynast erfitt fyr-
ir þær að grennast að nýju eftir
barnsburð og kunni því svo að fara,
að þær losni ekki við offituna aft-