Úrval - 01.06.1966, Blaðsíða 19

Þegar afí
kitlaði tígrisdýrið
Eftir Huskin Bond.
œi
ígrxshvolpinn okkar,
hann Timothy, fann
afi minn í veiðiferð í
Teraifrumskóginum
® hjá Dehra á Norður-
Indlandi. Afi minn átti heima í
Dehra og var kunnugur í Siwalik-
hálendinu. Hann var því fenginn til
að leiðbeina veiðimönnum — á með-
al þeirra voru ýmsir stórlaxar frá
Dehli — og leggja á ráðin um,
hvernig haga skyldi aðförinni, þegar
bráðin væri fundin. Og auðvitað
áttu þetta að vera tígrisdýraveiðar.
Ekkert tígrisdýrið náðist samt í
þessari ferð, en afi, sem gengið
varð spölkorn frá félögum sínum,
rakst af hreinni tilviljun á agnar-
lítinn tígrishvolp, sem hafði leitað
sér hælis við rætur banjatrés. Að
lokinni veiðiförinni fór afi með
hvolpinn heim til Dehra, en það var
amma mín sem skírði hann Tim-
othy.
Timohty kunni hvergi betur við
sig en í stássstofunni. Hann lét
fara vel um sig í sófanum og hvíldi
þar sem konungur í tígulegri ró.
Hann var hinn ljúfasti og sýndi
engin grimmdarmerki, nema við
honum væri amazt. Bezta skemmt-
un hans var að læðast eins og í
veiðihug að þeim, sem var að leika
við hann, og þegar ég settist að
hjá ömmu og afa, varð ég brátt
uppáhaldsleikbróðir hans. Með
lymskuglampa í augum átti hann
það til að læðast samanhnipraður
æ nær mér, unz hann að lokum
tók undir sig heljarstökk og varp-
aði sér niður við fætur mér. Svo
velti hann sér við, baðaði út öllum
öngum af kátínu og lézt ætla að
bíta mig.
Þegar hér er komið sögu, var
hann á stærð við fullorðinn spor-
hund, og þegar ég tók hann með
mér í gönguferðir um' Dehara, lagði
fólk langa lykkju á leið sína til
þess að forðast okkur. Á næturnar
var hann í vörzlu Múhameðs, elda-
mannsins okkar. „Einn góðan veður-
Readers Digest
17