Úrval - 01.05.1971, Side 114

112
ÚRVAL
þeir bæði línudans og svifrólu-
sveiflur. Svo fór að slakna ískyggi-
lega á vírunum, og svo fengum við
stórkostlega eldglæringasýningu,
þegar þeir flæktust loks saman. Ap-
arnir meiddust ekkert. Þeir létu
þetta jafnvel ekki aftra sér frá
frekari sýningarstarfsemi. Þeir tóku
bara í endann á slitnu vírunum,
klifruðu upp eftir húshliðinni og
sveifluðu sér eins og Tarzan yfir í
símastaurinn.
Ég neyddist til þess að reisa enn
annað hús handa öpunum. Þar kom
ég fyrir ýmsum íþróttatækjum,
svo sem rafvírum (án rafstraums),
hjólum af reiðhjólum, hjólbörðum
og öðru skemmtilegu drasli, sem
þeir gátu notað til þess að hoppa
á, sveifla sér í og tæta og eyði-
leggja að hjartans lyst.
Síðla árs 1967 náði ég alveg sér-
staklega óvenjulegri leðurblöku.
Þetta var lítil skepna og var
vængjahaf hennar aðeins 7 þum-
lungar. Hún var með stór, oddhvöss
eyru og líktist ref í framan. Hún
var með oddmjóan blett, líkastan
laufblaði, fyrir ofan nefið. Bakið á
henni var loðið og gráleitt, en belg-
urinn var aftur á móti ljósgulur. Ég
sendi dr. Peterson í Ovtario skepnu
þessa, og flokkaði hann hana sem
nýja, áður óþekkta leðurblökuteg-
und. Hann gaf henni nafnið „Vam-
pyressa brocki“, og skoðaði ég þetta
mesta virðingarvott, sem vísinda-
maður gæti sýnt kúreka.
É'g þurfti auðvitað að halda
áfram að stjórna rekstri búgarðs-
ins, þótt ég héldi áfram að fara í
fjölmarga rannsóknarleiðangra. Um-
fangsmesta framkvæmdin, sem ég
byrjaði á, var sú að ryðja 350 mílna
langan stíg frá suðurenda svanna-
grassléttunnar þvert í gegnum
órannsakaðan frumskóg allt að
landamærum Surinam (Hollenzku-
Guineu) og Brasilíu. Þessi frum-
stæði stígur tengdi Rupununigras-
slétturnar við hinar stóru gras-
sléttur við Parúána, þar sem eng-
ir hvítir menn höfðu nokkru sinni
tekið sér bólfestu. Þar voru mögu-
leikar á eins mikilli nautgriparækt
og á Dadanawabúgarðinum. En því
miður var stjórnarnefnd hlutafé-
lagsins, sem átti Dadanawabúgarð-
inn, ekki á sama máli. Þegar ég
stakk upp á því að gera tilraun til
þess að reka hundrað naut eftir
stíg þessum, þá var ég kurteislega
beðinn um að hætta framkvæmd
þessari.
UGLAN JEZEBEL
Á meðal stærri dýra, sem dýra-
garðar sóttust eftir, var oftast beð-
ið um tapír, risabeltisdýr og ana-
condaslöngur (risavatnaslöngur), en
það er mjög erfitt að veiða allar
þessar dýrategundir. Algengari teg-
und af beltisdýrum vegur frá 6—15
pund, en risabeltisdýrið er næstum
5 fet á lengd og vegur yfir 120
pund. Það hefur ofboðslega beittar
og sterkar klær, sem eru fjórir
þumlungar á þyngd, og með þeim
getur það grafið holur í jarðveginn,
hversu harður sem hann er. Þær
eru eins og borvélar. Ein, sem ég
náði í halann á, dró mig áfram á
maganum eins og ég væri þyngd-
arlaus. Ég varð að halda eltingar-
leiknum áfram, þangað til það varð
loks þreytt. Svo varð ég að velta