Úrval - 01.09.1981, Blaðsíða 3

9. hefti
40. ár
1
Úrval
Scptember
198 1
Vetrartími á íslandi er um níu mánuðir — kannski dálítið skemur sums
staðar. Það fer eftir skólatímanum á hverjum stað. Því skólinn kemur svo mjög
við líf okkar allra að hann hefur áhrif á lifnaðarháttu okkar, hvort sem við
eigum börn á skólaskyldualdri eða ekki.
Vissulega eru það mannréttindi að einstaklingurinn fái sómasamlega skóla-
göngu. En í mörgum tilvikum, ekki síst í þéttbýli, er skólinn öðrum þræði
alveg eins mikil geymslustofnun eins og menntastofnun. Það væri gott og
blessað ef mannafli og húsnæðisaðstaða væri fyrir hendi til þess að láta alla
þessa krakka hafa eitthvað áhugavert og uppbyggilegt fyrir stafni en, eins og
við vitum öll, er víða brotinn pottur í því efni.
Þeirri hugsun hefur oft verið hreyft hvort ekki væri alveg eins gagnlegt fyrir
þjóðina og betra fyrir krakkana að vinna þegnskylduvinnu tvo mánuði á ári, frá
svo sem 11-12 ára og út grunnskólaaldurinn, og stytta skólann að sama skapi.
Væri þetta gert af skynsamlegu viti og fé ekki dregið af skólanum sem svaraði
þessum tveimur mánuðum mætti koma sömu menntun til fullt eins góðra
skila á styttris tíma. Þar að auki væri hægt að vinna ýmis verk ódýrar en nú (eða
koma sumum þeirra í verk sem alls ekki eru unnin nú) og jafnframt kenna
krökkunum alvöruvinnubrögð.
Vissulega væri hér um að ræða störf sem kölluð eru erfiðisvinna, minnsta
kosti öðrum þræði. En kakkarnir hafa einmitt gott af að takast á við hóflegt
erfíði. Það styrkir skrokk og stælir lund. Ekki síst ef hægt væri að koma inn
ábyrgðartilfinningu hjá þeim um leið svo ekki sé talað um starfsmetnað.
Móti þessu má benda á að skólakerfið okkar er svo nýlega endurskipulagt að
sú skipulagning er ekki enn gengin yfir tii fulls. En — er nauðsynlegt að láta
hana ganga yfir til fulls? Ef við sjáum að fenginni reynslu að enn má bæta það
og betra þurfum við þá að bíða?
Ritstjóri
Kápumyndin:
Þeir voru þungir, latir og þreyttir, þessir værðarlegu hrútar, þar sem þeir lágu
skammt frá vegi í Vatnsdalnum. Þeir kipptu sér ekki upp þótt nærri væri
komið en létu hverri stundu nægja sína þjáning enda engin ástæða til að vera
með áhyggjur, mánuði fyrir sláturtíð.