Úrval - 01.09.1981, Blaðsíða 70

68
ÚRVAL
Rödd mln var glaðleg, er ég svar-
aði, en með sjálfum mér hugsaði ég:
Eru það raunverulega aðeins 70
sekúndur? Sekúndurnar virtust eins
og mínútur . . .
Þegar geimfarið hafði lagt að baki
þéttari iög andrúmsloftsins voru hlíf-
ar geimfarsins losaðar sjálfvirkt og
svifu burt. Yfirborð jarðar kom í ljós í
fjarska í gegnum klefagluggana. Ein-
mitt í því var Vostok að fljúga yfir
breitt fljót í Síberíu. Ég sá greinilega
sólroðann, skógi vaxnar eyjar og
fljótsbakkana.
„Stórkostlegt!” hrópaði ég ósjálf-
rátt en þagnaði skjótt. Hlutverk mitt
var að senda upplýsingar um flugið
en ekki að dást að náttúrufegurðinni,
og það því fremur sem jörðin var
aftur aðkallaámig.
,,Ég heyri greinilega til þín,” svar-
aði ég. ,,Mér lfður vel. Flugið gengur
eðlilega. Þyngdaraflið fer vaxandi. ’ ’
Þyngdaraflið jókst vissulega en ég
vandist því smám saman.
Þrep eldflaugarinnar losnuðu frá
eitt af öðru eftir því sem eldsneyti
þeirra þraut og sú stund rann upp að
ég gat tilkynnt:
„Burðareldflaugin er losnuð frá í
samræmi við áætlun. ’ ’
Geimfarið fór á braut um jörðu og
nú var ég í þyngdarlausu ástandi en
um það hafði ég lesið í bókum eftir
Konstantín Tsíolkovskí þegar ég var
drengur.
Sjálfvirkt stýrikerfi var sett í gang
kl. 9.51. Eftir að Vostok kom úr
skugganum sneri sérstakur búnaður
geimfarinu mót sólu. Geislar hennar
brutust gegnum andrúmsloft jarðar,
sjóndeildarhringurinn logaði skær-
rauður en smám saman breyttist hann
yfir í alla regnbogans liti: ljósblátt,
blátt, fjólublátt, dimmblátt. Orð
geta ekki lýst þessu litaspili. Það
minnti mig á olíumálverk eftir lista-
manninn Nikolaf Róerits.
Ég fann hvorki til hungurs né þorsta
meðan á fluginu stóð. En á ákveðn-
um tíma í samræmi við flugáætlunina
mataðist ég og drakk vatn úr sérstöku
vatnskerfi. Ég borðaði, alveg eins og
ég gerði á jörðinni, og einu örðug-
leikarnir voru þeir að ég gat ekki opn-
að munninn nema lítið.
Klukkan 10.15, er geimfarið var að
nálgast Afríku, gaf hinn sjálfvirki
stjórnbúnaður fyrirskipun um að búa
tæki geimfarsins undir að setja í gang
hemlunareldflaugar.
Hemlakerfið var sett sjálfvirkt í
gang kl. 10.25. Geimfarið hélt nú
inn í þéttari lög andrúmsloftsins.
Ytra byrði þess varð skjótt rauðgló-
andi og gegnum kýraugun sá ég ugg-
vænlega rauða endurspeglun loganna
er léku allt umhverfís geimfarið. En
inni í klefanum var aðeins tuttugu
stiga hiti.
Geimfarið lækkaði sig meira og
meira. Tíu þúsund metrar. Níu þús-
und. Átta. Sjö. Þá fór fallhlífarkerfið
ígang.
Klukkan 10.55 hafði Vostok lokið
hringför sinni á braut umhverfis
jörðu og lenti heilu og höldnu á fyrir-
fram ákveðnu svæði, á akri suðvestur