Úrval - 01.09.1981, Blaðsíða 127

TÝNDU FÁLKAEGGIN
125
verið lokuð) og hún tók að skynja
hluti í kringum sig.
Næsta mál á dagskrá var að finna
hæfilegt hreiður handa Penny til að
vera í þessa 35 daga sem hún átti eftir
sem ófleygur ungi. í hreiðrinu urðu
að vera aðrir fálkaungar sem komnir
væru jafnlangt á þroskabrautinni og
Penny — eldri ungar gætu átt það til
að éta hana. Fálkar verpa eggjum
sínum á tímabili sem stendur yfír í
4—5 daga á vori hverju. Það fer eftir
loftslagi hvaða dagar þetta em ná-
kvæmlega. Á Suður-Englandi, þar
sem hlýjast er að öllum jafnaði, eru
það fyrstu dagarnir í apríl. Varptím-
inn er svo um viku síðar fyrir hverja
150 km sem norðar dregur.
í Inverness í Norður-Skotlandi
fannst loks hreiður með nýútskriðn-
um ungum. En þar sem Penny var
aðeins þriggja daga gömul var fyrir-
sjáanlegt að hún myndi aldrei þola
hið 600 km langa ferðalag norður til
Inverness í bíl. Peter Robinson sneri
sér því til varnarmálaráðuneytisins
breska með vandræði sín. Ráðuneytið
brá skjótt við málaleitan hans og
snemma næsta morgun var Penny
orðin farþegi í þyrlu í æfingarflugi.
Með í förinni var líka Peter Robinson
með augnaháraplokkarann og birgðir
af hráum kjöttægjum. Þegar til In-
verness kom tók Roy Dennis, hreiður-
eftirlitsmaður á því svæði, við fuglin-
um og að lítilli stund liðinni var lagt
af stað í áttina til hreiðursins. Fyrst
var ekið nálega 30 km en síðan tók við
stíf fjallganga í tvo tíma og vanda-
samt príl x klettabelti áður en komið
var í námunda við hreiðrið. Klukkan
átta um kvöldið seig Roy Dennis með
Penny í reipi niður að hreiðrinu, með
reið fálkahjónin gargandi yfir höfði
sér, og lagði hana mjúklega í hreiðr-
ið. Tveir ungar, sem voru þar fyrir,
sýndu engin merki þess hvernig þeim
iíkaði við nýkomna fóstursystur sína.
Til að hindra hugsanlega reiði for-
eldranna x byrjun út af nýjum munni
til að fæða setti Roy Dennis nokkra
bita af kjöti í hreiðrið.
Næstu þrjár vikurnar vitjaði Roy
Dennis um hreiðrið annan hvern dag.
I fyrstu var mjög auðvelt að sjá hver
unganna væri Penny af því að hún var
minnst. Smátt og smátt náði hún þó
hinum og eftir mánuð, síðast í júní,
yfirgaf hún hreiðrið og flaug leiðar
sinnar um skosku hálöndin.
Lífið lék ekki eins við John Lund.
Hann hélt því enn statt og stöðugt
fram að honum hefðu verið gefín
eggin. Ekki vildi hann samt skýra frá
því hver hefði gefið honum þau. En
þótt hann játaði aldrei sekt sína þóttu
líkurnar gegn honum svo sterkar að
hann var dæmdur til að greiða sekt
fyrir brotið — og sektin sem honum
var gert að greiða var ákveðin 15.000
kr., hæsta sekt fyrir svona brot til
þessa. Yfírvöld vonuðu að hin háa
sektarupphæð myndi verða öðrum
þjófum víti til varnaðar.
í annan stað markaði ,,Penny-að-
gerðin” tímamót. Velheppnað