Úrval - 01.09.1981, Blaðsíða 40

38
ÚRVAL
veldinu — sprenging skefjalausrar
húrra-bandarískrar-föðurlandsástar.
Þar var dáðst að tveim hetjum, tveim
forsetum, og í þeirri hrifningu tók
næstum öll þjóðin þátt. Móðir eins
gíslsins, Bruce German, hljóp út á
götu í Edwardsville í Pennsylvaniu
þegar hún fékk fréttirnar frá Teheran.
Þar lét hún glymja í stórri kúabjöllu
og hrópaði: ,,Bruce minn er frjáls!
Bruce minn er frjáls!
—Newsweek
BANDARÍKJAMENN sýndu gleði
sína með því að klingja kirkjuklukk-
um, láta flögg blakta á fánastöngum
og alls staðar sáust gulir borðar —
þeim var vafið um tré, um bílaloft-
net, jafnvel um hinn 32 hæða Foshay
Tower í Minneapolis. Barbara Deff-
ley, eiginkona meþódistaprestsins í
Homerí Illionis, hringdi kirkjuklukk-
um 444 sinnum, einu sinni fyrir
hvern dag gíslingarinnar. ,,Þegar ég
var búin að hringja 200 sinnum,”
stundi hún, ,,datt mér ekki í hug að
ég myndi geta lokið þessu. Þegar ég
var búin að hringja 300 sinnum náði
ég mér svo aftur á strik og lauk því. ’ ’
Bandaríski fáninn fyrir utan Massa-
chusetts State House í Boston hafði
blakt í hálfa stöng frá því skömmu
eftir að Bandaríkjamennirnir voru
teknir. Nú var Thomas W. McGee,
56 ára, of óþolinmóður til að bíða
eftir stiga svo að hann kleif þrjá metra
upp flaggstöngina til að ná í fána-
taugina og draga stjörnufánann að
hún.
í Mountain Home í Idaho fóru um
200 borgarbúar í ökuferð, þrír og þrír
saman hlið við hlið, og óku um með
ljós á fullu og þeyttu flauturnar.
Joseph Mc.Dermott lögregluþjónn
lagði btlnum sínum við gangstéttar-
brún í Rochester, N.H., og barðist
við að halda aftur af tárunum. ,,Ég er
yfir mig hrifinn,” sagði hann. ,,Nú
er ég aftur stoltur maður. ’ ’
—Ttme
ÞETTA VAR síðasti spölurinn á
hinni löngu leið frá íran til Þýska-
lands þar sem gíslarnir áttu að hvílast
og læknar að skoða þá. Þriggja
klukkustunda flug yfir Miðjarðar-
hafið frá Alsír — nægilega langur
spölur til að snæða kalkún, drekka
appelsínusafa og fá sér rjómakaffi.
Þegar þoturnar óku eftir flugbraut-
inni að flugstöðinni á Rhine-Main
flugvellinum blikuðu sjónvarpsljósin
og tekið fólk leit út um gluggana.
Það var fullt tungl á himni og liðið
að dögun. Það var svo kalt að andar-
drátturinn lá eins og gufa í loftinu.
Börn, sem höfðu vakað alla nóttina,
sátu á herðum feðra sinna með
bandaríska fánann í hendinni.
Þetta var sigurstund. Gíslunum
hlýtur að hafa fundist þeir komnir til
himna.
—John Edwards í
Daily Mirror, London
ÞÝSKIR FJÖLMIÐLAR fjölluðu
um málið eins og Bandaríkjamenn-
irnir væru þýskir borgarar.