Morgunblaðið - 26.03.1988, Blaðsíða 75

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. MARZ 1988
75
Mmning:
Georg Skæríngsson,
Vestmannaeyjum
Fæddur 30. ágúst 1915
Dáinn 16. mars 1988
í dag kveðjum við hinstu kveðju
afa okkar, Georg Skæringsson, en
hann lést á Vífilsstaðaspítala þann
16. mars síðastliðinn. Afí var fædd-
ur 30. ágúst 1915 á Rauðafelli"
undir Austur-Eyjaijollum og ólst
hann þar upp. Foreldrar hans voru
Skæringur Sigurðsson og Kristín
Ámundadóttir, áttu þau hjón 14
böm.
Aðeins 14 ára missir hann móður
sína úr berklum. Eftir það dvelst
hann tímabundið á Borg undir Eyja-
fjöllum. Sautján ára gamall fer
hann á vertíð til Vestmannaeyja en
vinnur sem kaupamaður á sumrin.
Sumarið 1937 gerðist hann kaupa-
maður í Bala í Þykkvabæ og kynn-
ist þar eftirlifandi eiginkonu sinni,
Sigurbám Sigurðardóttur frá Háa-
rima í Þykkvabæ.
Á ámnum 1937—1938 fara þau
til Vestmannaeyja á vertíð, hann
sem aðgerðarmaður í fiskvinnslu
en hún sem vinnukona.
Þau giftust síðan 19. maí 1939
og þá um haustið flytja þau til
Vestmannaeyja. Hófu þau fyrst
búskap á Reykjum síðan Hvammi
og Steinholti en keyptu síðan Veg-
berg árið 1945 og hafa þau búið
þar síðan.
Hluta æfí sinnar vann hann við
ýmis smíðastörf, bæði bátasmíðar
og húsasmíðar, en síðustu 23 árin
starfaði hann sem húsvörður við
Bamaskólann í Vestmannaeyjum.
Amma og afi eignuðust 8 böm,
þau em: Kristín, fædd 1939, gift
Ólafi Sveinbjömssyni, Sigurður,
fæddur 1941, kvæntur Fríðu Ein-
arsdóttur, Þráinn, fæddur 1943,
kvæntur Svövu Jónsdóttur, Skær-
ingur, fæddur 1944, kvæntur Sig-
rúnu Óskarsdóttur, Vignir, fæddur
1946, en hann lést 1968, Sigmar,
fæddur 1950, kvæntur Eddu Ang-
antýsdóttur, Guðfinna, fædd 1950,
gift Óskari Kristinssyni. Yngstur
er Ingimar Heiðar, fæddur 1960,
kvæntur Hjördísi Amardóttur.
Þegar við minnumst afa okkar
kemur upp í hugann þær stundir á
Vegbergi er hann sat með okkur í
fanginu þegar við vomm lítil, mgg-
aði og söng okkur í svefn eða sagði
okkur skemmtilegar sögur en frá-
sagnarhæfíleiki hans var lifandi og
skemmtilegur. Við voram ekki göm-
ul þegar við byijuðum að fara með
afa að heyja eða sýsla eitthvað
annað í tengslum við kindumar.
Þetta var alltaf yndislegur tími og
eftirminnilegur þegar við eldumst.
Við viljum því þakka fyrir það að
hafa fengið að alast upp í návist
hans, því minningamar iifa í hjört-
um okkar.
Við biðjum góðan guð að blessa
ömmu okkar, böm þeirra og aðra
aðstandendur á sorgarstundu og
megi minningin um afa veita okkur
öllum styrk.
Jón Ingi, Sigurbára og Adda.
Maður er manns gaman segir
máltæki sem kemur í hugann, er
minnast skal Georgs Skæringssonar,
því þannig var hann, kátur og gam-
ansamur. Útför hans fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum í
dag kl. 14.
Hann fæddist að Rauðafelli í
Austur-Eyjafjallahreppi, Rangár-
vallasýslu. Foreldrar hans vom
Kristín Ámundadóttir frá Bólu í
Holtahreppi (nú í Djúpárhreppi),
Rangárvallasýslu og Skæringur Sig-
urðsson frá Rauðafelli. Þau eignuð-
ust 14 böm, þar af fæddist eitt and-
vana, en hin em í aldursröð: Sigríð-
ur sem dó ung. Sigurþór, fyrram
bóndi í Rauðafelli, A-Eyjafjöllum,
nú verkamaður í Þorlákshöfn,
kvæntur Bergþóm Auðunsdóttur frá
Efrihóli, V-Eyjafjöllum, hún er nú
látin. Aðalbjörg, húsmóðir í
Reykjavík, gift Hermanni Guðjóns-
syni verkamanni frá Roðgúl á
Stokkseyri. Einar verkamaður, fyrr-
um í Vestmannaeyjum, nú í
Reykjavík, kvæntur Guðríði Kon-
ráðsdóttur frá Hellissandi. Ásta
Ragnheiður, verkakona í Reykjavík.
Þá tvíburabræðumir: Georg (sem
hér er minnst), verkamaður í Vest-
mannaeyjum, kvæntur Sigurbám
Júlíu Sigurðardóttur frá Háarima í
Þykkvabæ, Rangárvallasýslu, og
Baldvin smiður, fyrram í Vest-
mannaeyjum, nú í Mosfellsbæ,
kvæntur Þómnni Elíasdóttur frá
Bala í Þykkvabæ. Jakob, verkamað-
ur í Reykjavík, kvæntur Rósu Þor-
steinsdóttur frá Siglufirði, en þau
em bæði látin. Anna saumakona,
fyrmrn í Vestmannaeyjum, síðar í
Reykjavík, hún er nú látin. Rútur,
smiður í Vík í Mýrdal, kvæntur
Guðbjörgu Jónsdóttur frá Skagnesi
í Mýrdal. Guðfinna sem dó ung.
Guðmann, smiður í Hafnarfirði, nú
starfsmaður hjá ÍSAL, kvæntur Ósk
Alfreðsdóttur frá Vesturhúsum í
Vestmannaeyjum. Kristinn, skóg-
fræðingur hjá Skógrækt ríkisins, býr
í Kópavogi, kvæntur Þorbjörgu Jó-
hannesdóttur frá Gunnarsstöðum í
Þistilfirði.
Foreldrar Georgs vom búandi
hjón á Rauðafelli, þar ólst hann upp
við algeng sveitastörf og byrjaði
snemma að hjálpa til \dð búskapinn
svo sem þá var altítt. Á unga aldri
var hann í vinnumennsku á Stóra-
borg, A—Eyjafjöllum, hjá systmnum
Sigríði og Helgu Sigurðardætmm
og foreldmm þeirra. Þar var hann
í nokkur ár samfellt og hélt jafnan
tryggð við þá fjölskyldu síðan. Frá
árinu 1933 vann Georg á vertíðum
í Vestmannaeyjum, en var annars
heima á Rauðafelli við búskapar-
störf. Snemma kom fram að hann
var mjög laghentur við smíðar svo
sem bræður hans fleiri og vorið 1937
fór hann til Reykjavíkur þeirra er-
inda að komast í trésmíðanám.
Vegna kreppurinar sem þá var í al-
gleymingi tókst það ekki. Réðst hann
þá í tvö ár sem vinnumaður til Elías-
ar Nikulássonar bónda á Bala í
Þykkvabæ og síðar á bæjunum Háa-
rima og Borgartúni í sömu sveit.
Er í'Þykkvabæinn kom, mun Ge-
org fljótlega hafa litið augum heima-
sætuna yngstu í Háarima og varð
honum þá að orði við mann sem
með honum var, að þetta væri konu-
efriið sitt. Þar reyndist hann sann-
spár og 19. maí 1939 vom þau gef-
in saman að Holti, A-Eyjafjöllum,
af séra Jóni M. Guðjónssyni. Um
sumarið vom þau saman í vinnu-
mennsku að Hábæ í Þykkvabæ, en
um haustið lá leið þeirra til Vest-
mannaeyja, þar sem þau fengu inni
í húsinu Reykjum og stofnsettu þar
heimili. Þetta haust var erfitt ungum
hjónum . að hefja búskap, jafnt í
Vestmannaeyjum em víðar. Georg
fékk atvinnubótavinnu hjá Vest-
mannaeyjabæ í eina viku um haus-
tið, síðan var óvissa framundan. Um
það leyti veiktist húsbóndinn á
Kirkjubæ og varð sonur hans að
fylgja honum til Reykjavíkur til
lækninga. Vantaði þá mann til að
sjá um kýmar í Kirkjubæ og varð
þetta nú eina atvinnan sem Georg
hafði fram að vertíð 1940. í lok
þeirrar vertíðar, hinn 10. maí, var
Island hemumið af Bretum og hófst
þá nýr kapítuli í atvinnusögu Islend-
inga. Englandssiglingar með ísaðan
fisk jukust stórlega, þar eð Bretar
hættu sjálfir fiskveiðum meðan
styijöldin geisaði. Gott og hækkandi
verð fékkst fyrir fiskinn og atvinnu-
vegimir lifnuðu við úr dróma
kreppuáranna.
Nú tóku við betri tímar og ungu
hjónin fluttist vorið 1940 í kjallaraí-
búð að Hvammi í Vestmannaeyjum.
Hugur Georgs hneigðist ávallt til
sveitabúskapar og keypti hann sér
nú nokkrar ær, sem hann hafði í
skúr hjá Hvammi. Upp frá því hafði
hann alltaf nokkrar kindur sér til
mikils yndisauka. í Hvammi bjuggu
þau í tvö ár og síðan í Steinholti í
þijú ár. Þaðan fluttu þau 1945 að
Vegbergi í Vestmannaeyjum, er þau
keyptu neðri hæð þessa húss, sem
átti eftir að hýsa þau upp frá því.
Fjölskyldan fór stækkandi og 1955
kaupa þau einnig efri hæð og ris
hússins og byggðu svo við það árið
1960. Húsinu fylgdi stór geymslu-
skúr þar sem Georg dundaði við
smíðar í frístundum. Síðustu tuttugu
árin hefur Skæringur sonur hans,
sem lærði húsasmíði, haft þar
trésmíðaverkstæði.
Fyrstu árin í Vestmannaeyjum
vann Georg aðallega við fiskverkun,
síðan í mörg ár við skipasmíðar hjá
Gunnari Marel og man ég hve vel
hann lét af kynnum sínum við hann.
Nokkur ár var hann í húsasmíðum
hjá Einari Sæmundssyni og rúmt ár
í verkamannavinnu hjá Vestmanna-
eyjabæ. Frá vori 1964 til dauðadags
starfaði hann sem húsvörður hjá
Bamaskóla Vestmannaeyja.
Eftir að Georg fluttist að Veg-
bergi, fékk hann leyfi nágranna síns
í Oddhóli, sem er næsta hús við, til
að hafa kindur sínar í kofa á lóð
hans. Var þá ávallt farið með kind-
umar út í Elliðaey og hafðar þar'
yfir sumarið. Nú rúm tuttugu síðustu
árin hafði Georg haft aðsetur fyrir
kindur sínar úti í Stórhöfða allt árið
um kring, seinni árin í félagi við
Sigurð son sinn. Eins og fyrr grein-
ir vom kindurnar líf og yndi Ge-
orgs, út í Höfða fór hann að jafnaði
annan hvem dag og margar aukaf-
erðimar. Um sauðburðinn fór hann
nokkmm sinnum á dag frá því eld-
snemma á morgnana þar til seint á
kvöldin og vom yngri barnabömin
oft með í þeim fömm.
Þau Georg og Bára, eins og hún
er oftast kölluð, eignuðst átta böm,
sem öll em fædd í Vestmannaeyjum,
og em sjö þeirra á lífi, öll búsett í
Vestmannaeyjum:
Kristín f. 14. nóvember 1939,
umboðsmaður Bmnabótafélags ís-
lands, gift Ólafi Sveinbjömssyni
múrara. Sigurður f. 1. mars 1941,
skipstjóri, kvæntur Fríðu Einars-
dóttur (Olafssonar frá Búðarfelli í
Vestmannaeyjum). Þráinn fæddur
20. nóvember 1942, skrifstofustjóri
hjá Hraðfrystistöð Vestmannaeyja,
kvæntur Svövu Jónsdóttur frá Látr-
. um í Vestmannaeyjum. Skæringur*
f. 2. maí 1944, húsasmiður, nú skrif-
stofumaður hjá Esso, kvæntur Sigr-
únu Óskarsdóttur frá Reykjavík.
Vignir f. 6. maí 1946, stúdent frá
Laugarvatni, d. 25. apríl 1968. Guð-
finna f. 1. apríl 1950, húsmóðir, gift
Óskari Kristinssyni skipstjóra frá
Borgarfirði eystra, og Sigmar f. 1.
apríl 1950, verslunarstjóri í Tangan-
um, kvæntur Eddu Angantýsdóttur
(Elíassonar skipstjóra og hafnsögu-
manns í Vestmannaeyjum). Ingimar
Heiðar f. 12. maí 1960, bílstjóri hjá
Heildverslun Karls Kristmanns,
kvæntur Hjördísi Ingu Amarsdóttur
(Ingólfssonar jámsmiðs í Vest-
mannaeyjum).
Georg var farsæll maður í ein-
kalífi og þau hjón lánsöm með böm
sín. Fjölskyldan er mjög samheldin
eins og glögglega kom fram í gosinu
á Heimaey í janúar 1973. Þann vet-
ur hófust náin kynni mín af Georg
og Bám, sem þá dvöldust hjá
tengdaforeldmm minum að Vatn-
skoti í Þykkvabæ. Fylgdi þeim fersk-
leiki og glaðværð sem smitaði út frá
sér og kynntist ég því enn betur síðar
sem gestur á heimili þeirra í Vest-
mannaeyjum. Georg var raungóður
og hjálpsamur og reyndist vel
tengdaforeldmm mínum. Heilsu Ól-
afs tengdaföður míns, bróður Bám,
yar þá tekið að hraka og að ýmsu
þurfti að dytta. Meðan á dvölinni í
Þykkvabæ stóð var sífellt rætt um
að komast aftur til Eyja. Var Georg
sem unglingur í þeim umræðum öll-
um, logandi af áhuga og efaðist aldr-
ei um að Eyjamar byggðust upp að
nýju, þó illa horfði um tíma. Um
sumarið 1973 fóm þau Georg og
Bára aftur til Eyja svo fljótt sem
auðið var og unnu þar fram á haust
við að hreinsa bamaskólann. Hinn
9. september um haustið vom þau
alflutt aftur til Eyja með allt sitt
dót og öll þeirra böm fluttust einnig
fljótlega aftur til Eyja.
Eg er einn þeirra sem ekki komu
til Eyja fyrr en eftir gos, en á þaðan
góðar minningar, sérstaklega frá
Vegbergi, því þar gisti ég jafnan.
Gestagangur er þar mikill og samko-
mustaður fjölskyldunnar. Þar hittast
bömin og þó sérstaklega bamabörn-
in sem mjög sóttust. eftir návist afa
og ömmu. Eftir að þau eignuðust
allt húsið bjó oftast eitthvert bam
þeirra á neðstu hæðinni og síðan
bamaböm.
Oft vom umræður fjömgar í eld-
húsinu á Vegbergi. Georg var glett-
inn og spaugsamur og lífgaði upp
mannlífið í kringum sig. Vel naut
hann sín með nokkra viðmælendur
af veikara kyninu í kringum sig, lét
þá margt spaugsamt fjúka og ekki
vissi ég til að honum yrði orða vant,
þó við margar væri að kljást. Georg
gat einnig verið harður í hom að
taka ef því var að skipta og hrein-
skiptinn var hann, sagði viðmælanda
sínum skoðun sína umbúðalaust.
Georg kenndi sér fyrst meins árið
1961 og var þá fluttur meðvitundar-
laus til Reykjavíkur vegna mein-
semdar í höfði. Átti hann í þeim
veikindum í um það bil ár og komst
til sæmilegrar heilsu á ný. Hann
veiktist aftur í október 1987 og lá
á sjúkrahúsi í Vestmannaeyjum.
Hinn 1. febrúar síðastliðinn var hann
fluttur suður á Vífilsstaðaspítala,
þar sem hann lést 16. mars.
Að lokum sendum við hjónin Bám
og börnunum innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum þeim guðs bless-
unar. Megi minningin um Georg lifa
í hjörtum okkar.
Helgi Hauksson
í dag, laugardaginn 26. mars,
er til moldar borinn frá Landakirkju
í Vestmannaeyjum Georg Skær-
ingsson, húsvörður Bamaskóla
Vestmannaeyja.
Georg var fæddur hinn 30. ágúst
1915 á Rauðafelli undir Austur-
Eyjafjöllum, sonur hjónanna
Kristínar Ámundadóttur og Skær-
ings Sigurðssonar sem þar bjuggu.
Ekki þarf að efa að í stómm
systkinahópi hafi oft verið glatt á
hjalla og snemma farið að taka til
hendi eins og enn er títt í sveitum
landsins. Sú vinnusemi sem Georg
varð töm strax á unga aldri varð
hans aðalsmerki alla tíð og féll
honum sjaldan verk úr hendi meðan
heilsan leyfði.
Hinn 17. maí 1939 kvæntist
Georg eftirlifandi eiginkonu sinni,
Bám Sigurðardóttur, og sama ár
fluttu þau til Vestmannaeyja þar
sem heimili þeirra hefur staðið upp
frá því.
Georg og Bára vom á margan
hátt ólík, hann funi að skapsmun-
um, ör til orðs og æðis en hún ein-
hver jafnlyndasta manneskja sem
ég hef fyrir hitt e* jafnframt mjög
dul og flíkar ógjaman tilfinningum
sínum. Hjónaband þeirra varð samt
hið farsælasta og taldi Georg það
jafnan hafa verið sína mestu gæfu
í lífinu að eiga Bám að lífsfömnaut.
Georg og Bára eignuðust átta
böm. Era sjö þeirra á lífi og búa öll
í Vestmannaeyjum.
Blómábúöin
vor
Aiistuiveri
Stmi 84940
Sendum
blóm
Visa- og Euro-þjónusta
ígegnum síma.
Ekkiveit ég hve bama- og bama-
bamabömin em orðin mörg en að
jafnaði vom mörg þeirra í heimsókn
hjá afa og ömmu á Skólavegi 37
hvenær sem maður kom þangað.
Kynni okkar Georgs hófust er
ég og fjölskylda mín og fjölskylda
Kristínar, dóttur hans, og Olafs
Sveinbjömssonar hófum húsbygg-
ingar hlið við hlið í Lyngbergstún-
inu þar sem nú em húsin nr. 71
og 73 við Illugagötu.
Þær vom ófáar vinnustundimar
sem Georg átti í þessum húsbygg-
ingum og skipti þá ekki alltaf máli
hver var að byggja hvað þegar ein-
hver var hjálparþurfi.
Þá sem oftar kom það sér vél
að Georg var bæði lagtækur og
vanur alls kyns smíðum og ávallt
reiðubúinn að rétta okkur hjálpar-
hönd, Mstráklingunum“ sem vomm
að burðast við að byggja.
Þó við Georg yrðum.þama góðir
kunningjar bundumst við ekki vin-
áttuböndum fyrr en leiðir okkar
lágu saman árið 1966 er ég tók við
stjóm Bamaskóla Vestmannaeyja
þar sem hann var húsvörður.
Upp frá því vomm við vinir og
áttum margar ánægjustundir sam-
an.
Á heimili hans og Bám kom ég
oft og reglulega og fann að ég var
ætíð velkominn hvenær sem var og
hvemig sem á stóð.
Aldrei skyldi ég það fyllilega, þó
ég nyti þess, hvemig Bára fór að
því að taka á móti öllum þeim fjölda
sem stundum kom boðinn eða óboð-
inn í kaffi. Hvemig sem á stóð tók
hún á móti öllum með sama ljúfa
yfírbragðinu. Alltaf var nóg á könn-
unni og borðið hlaðið góðmeti sem
enginn stóðst.
Oft var glatt á hjalla við kaffi—»
borðið og margt um manninn. í
þeim hópi var Georg glaðastur allra
og oftar en ekki einnig háværastur
þegar deildar meiningar urðu um
menn og málefni.
Enginn fór í grafgötur með það
hvaða skoðun Georg Skæringsson
hafði á hlutunum og þeir vom jafn-
an nefndir réttum nöfnum án
skrautumbúða.
Öll störf sín við Bamaskóla Vest-
mannaeyja rækti Georg af mikili
alúð og samviskusemi og ekki minn-
ist ég þess að hann hafí nokkum
tfma gengið frá verki án þess að
leysa það.
Þá kom það sér vel að hafa lagt
gjörva hönd á margt. Georg átti
við vanheilsu að stríða um árabil
en virtist hin síðari ár vera kominn
yfír þau veikindi. Fyrir nokkmm
vikum veiktist hann á ný og var
þá fluttur á Vífilsstaði.
Seinast er ég heimsótti hann
þangað virtist allt vera á góðri leið
og hann bjó sig til ferðar heim til
Eyjá. Þess vegna kom skyndilegt
andlát hans öllum f opna skjöldu.
Minn góða vin kveð ég með orð-
um skáldsins er segir:
„Sofðu vært hinn sfðsta blund,
unz hinn dýri dagur ljómar,
Drottins lúður þegar hljómar
hina miklu morgunstund.
Verði Drottinn vilji þinn
vér oss fyrir honum hneigjum;
hvort vér lifum eða deyjum,
verði hann oss velkominn."
(Vald. Briem.)
Þér, elsku Bára mín, Kristínu og
öðmm ástvinum sendi ég innilegar
samúðarkveðjur og bið Guð að
styrkja ykkur og blessa.
Reynir Guðsteinsson
Blóma- og
9 skreytingaþjónusta
™ hvert sem tilefmó er.
GLÆSIBLÓMIÐ
GLÆSIBÆ,
Álíheimum 74. sími 84200 ,