Skírnir - 01.01.1881, Blaðsíða 30

30
ENGLANL).
rá8 fyrir hönduin enn a8 breyta svo þingsköpunum, a8 slíku
mætti ekki viS koma, og skyldu umræSulok borin uudir atkvæSi
þingsins, þegar nauSsyn þætti til bera, sem títt er á öSrum
þingum. MeS því, aS hin gömlu þingskapalög bafa viljaB tryggja
sem bezt ræSufrelsiS og rjett minnihlutanna, þá voru margir
þessu mótfallnir, er þessar uraræSur urSu, en írar hömuSust og
ljetu öllura illum látum. þar kom á einum fundinum, a8 forseti
þíngsins varð aS láta færa þá út úr þingstofunni. Eptir það,
aS breyting þingskapanna var samþykkt, gekk frumvarpiS um
lögþvingun á Irlandi greiSlega fram, og var komiS í efri mál-
stofuna, þegar hjer var komiS sögu vorri (i byrjun marzmánaSar).
BæSi Parnell og fleiri skörungar, heimastjórnarmanna höfSu haft
drjúg orS um, aS stjórnin mætti vara sig, ef hún dirfSist aS
taka til harSræSa á Irlandi. Sumir sldldu orS þeirra, sem væru
þau uppreisnarhótun, og stjórnina sjálfa mun hafa fariS mart aS
gruna uro samsærisráSin, er hún ljet löggæzlumenn opna sum
brjef, sem fara áttu til manna, er tortryggilegir þóttu. Til slíks,
eSa til afnáms mannhelgilaganna er aldri tekiS, nema velfarnan
rikisins þyki vera í vebi. þegar oddvitar íra sáu einbeittleik
stjórnarinnar tóku þeir aS spekjast, og í ávarpsbrjefi til þjóSar
sinnar báSu þeir alla landa sína, hvar sem þeir væru í ríkinu,
a& varast allar róstur eba uppþot, en þola heldur ólögin í kýrrS
og ró, enda mundu harSræSi stjónarinnar vart eiga sjer lángan
aldur. Af hverri einlægni slíkt var mælt er bágt aS vita, og
hitt eigi síSur, hvernig Irar hlýSnast þeim boSum. Af tiltektum
stjónarinnar og varúðarráSum mátti sjá, aS hún trú&i engum
þeirra allsvel, og vildi vera viS öllu búin. Seint í febrúar ferSaSist
Parnell til Parísar, og var sagt aS hann hefSi þá flutt þangaS
euar heimulegu beildstöSur landeignafjelagsins og fje þess. þegar
hann kom úr þeirri íerS, fór hann til Irlands, og var þar tekiS
meS miklum fögnuSi og viShöfn. í ræSum sínum endurtók hann
höfuSatriSi ávarpsins, en skordbi fast á landa síua aS halda
dyggilega og örugglega á uppteknuin ráSum, og bab þá trúa því,
aS forustumönnum þeirra þætti lítiS fyrir aS komast í var&höld, ef
leiguliSarnir Ijetu eigi bilast og verSu sig meS sömu seiglu og áSur.
— þegar Harcourt ráSherra innanríkismálauna, mælti fram meS