Skírnir - 01.01.1881, Side 98

98
AUSTURIiÍKI OG UNGVERJALAND.
hve litiS þarf til a? gera þjóðverjum bimbult, ef grunur veríiur
á, að Slöfum ætli aí vilja upp í skipi?. Hjer var tilefnið ekki
anna? enn ab keisarinn hafSi mælt á pólversku viS hermennina
og suma afira, og þá a?i gjöf uppdráttarmynd, sem hann sá á
sýningarsal botgarinnar, en á henni er sýnt fundarmót þeirra
Maximilians keisara og Sigmundar lta, Póiverjakonungs. Einn
af enum auBugustu lendra manna í Galizíu, er furstinn Adam
Saphieha, og fann einn frjettaritari (dagblaísins «Tagblatt» í Vín)
hann a? máli skömmu síðar enn keisarinn hat'Pi veri?! í Kraká..
Furstinn haffei sagt, aS menn befðu gert iangt um of miki? úr
fer? keisarans, því hann hef?i auSsjáanlega varazt allt, sem
nokkurn grun hef?i mátt vekja um þaS, sem blöSin gerSu
fleygt manna á milli. Hinsvegar hefSi hann enga dul dregi?
á, aS landar sínir mundu halda bandalagi? vi? Czeka á þinginu
í Vinarborg, unz hvorumtveggju þætti hlít aö því sem gert væri
til rjettarbóta.
I austurdeildinni er samkomulagi? betra, því Madjarar
víkjast öSruvísi vib öllum sanngjörnum kröfum hinna slafnesku-
þjóíflokka, enn þjóSverjar fyrir vestan Leitha. Nýlega hafa
þeir vilna? Króötum í um framlögurnar til ríkisþarfa, og líkur
þykja til a8 Króatar fái þa? af «Hergeiranum» tengt vib Jand
sitt, sem þeir hafa lengi beizt. — Ladislaus Rieger, einn af for-
ustuskörungum Czeka, ferSaíist í haust til Pestar, og var er-
indi hans þaS, a? freista samkomulags vi? stjórnmálamenn Dng-
verja um rjettarkröfur Böhmensbúa, e?a setja þeim fyrir sjónir,
a? «Stefánskrúnan» (Ungverjaríki) þyrfti einskis í a? missa, þó
«Venceslauskrúnan» (konungsrikiS Böhmenj næSi sínum rjetti.
ílva? honum hefir á unnizt vitum vjer ekki, en þaS segja flestir
aS Madjörum þyki viSsjárvert aS hreifa viS tvídeildarskipuninni
frá 1867, enda eigi þeir mun meira á hættu enn þjóSverjar.
í nóvember (9.—10. og 14,—15.) varS miki? húsahrun af
jarSskjáll'ta í Agrarn, höfuSborg króata. Sögurnar af þessum voSa
hafa ekki gert mikiS úr því manntjóni, er hjer varS, en meira
úr húsahruninu og þeirri skelfingu, sem sló yfir borgarfólkiS.
Nálega öll stórhýsi bæjarins — kírkjurnar, Spítalarnir, háskólinn
r— hrundu eSa rofnuSu. Allir flýSu sem skyndilegast út úr hús-