Skírnir - 01.01.1881, Page 31

ENGLAND.
31
frumvarpinu, sem fyr er talaS um, fórust honum svo oröin, sem
stjórnin hefði meira fyrir sjer enn gruninn einn um Feníasamsæri
á írlandi, en hann kveSst þó vona a8 landeignarfjelagiö heföi
engin mök viö þá menn*).
Á Indlandi hefir allt fariÖ skaplega, og í rá&aneytinu hen.
Hartington lávaröur mál þessa iands (keisaradæmisins) á höndum.
Indland á aö mestu leyti aö bera kostnaðinn á Afganalandi, því
svo er kallaÖ, aö kerförin sje farin til að tryggja landamæri Ind-
lands aÖ noröan. Viggar þykjast hafa hjer sem víöar tekið við
illri arfleifð eptir Torýmenn, og eiga úr vanda að greiða á svo
mörgum stööum, sem hjá hefði mátt komast, ef hyggilega hefði
verið aö farið. í skýrslu sinni (í fyrra sumar) sagði Hartington,
aö kostnaöurinn til stríÖsins á Afganalandi væri þá kominn nær
15 millíónum, en hann mun drjúgum hafa aukizt viö þá atburði
sem síöar urðu og að framan er frá sagt, Hann mælti fram
meÖ, aÖ England legði það ti), sem vantaði á, að tekjur Indlands
gætu auk þarfa sinna staðið straum af stríðskostnaðinum. I
byrjun þessa árs barst fregn af samsæri gegn Englendingum á
Indiandi, og áttu hæöi Hindúar og Múhameöstrúarmenn að vera
viö það riðnir; en allt varð fyr uppgötvað, enn neinu yrði fram
komiö.
Optar enn einu sinni hefir Skírnir átt ófriðarsögur að segja
frá Nýja Sjálandi, eða af þeim þjóðflokki, sem Maóriar heita.
Nú virðist sem þeir bæði uni betur enn fyr yfirráðum Englend-
inga og sjeu farnir að semja sig við siöi og hætti Evrópubúu.
þeir hafa áður skipazt í kynþáttadeildir, sem fleiri austurvega-
þjóðir, en í fyrra gerðu þeir þá nýbreytni, að deildirnar gerðu
með sjer lögmælt samband —■ sjerílagi ti) aö verjast yfirgangi
aðkomandi Evrópubúa — og kusu enskan mann, Kamp að nafní
(majór í liði Englendinga) til forseta sambandsins, en köfðingjar
*) þó undarlegt megi þykja, hafði ráðherrann ekki annað fram að færa
enn grein úr írsku blaði, þar sem gamall sökudólgur stjórnarinnar
rausar inikið um þau stórræði, sem hann hati í hyggju, t. a. m. að
drepa alla ráðherrana og brenna síðan Lundúnaborg og allar stor-
borgir á Englandi. — þeir sem slíkt berast fyrir, hafa það sjaldan
í hámælum.