Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1885, Blaðsíða 63

195
sá kveða, er reyna vill. Ef nokkurir þeir menn, er
setur eigu, gera eigi ganga í rúm sín, er þeir vitu at
lögréttu skal ryðja, ok varðar þat fjörbaugs garð, sem
önnur þingsafglöpun, enda er rétt at telja goðann þá
hvern útlagan iii mörkum ok úr goðorði sínu; þat
varðar ok allt slíkt it sama þeim mönnum öllum, er
lögréttu setu eigu at gegna at lögréttu þeirri, sem þá
skylda lög til. Álengr er goðar koma í setur sínar,
þá skal hverr þeirra skipa manni á pall fyrir sik, en
öðrum manni á inn yzta pall á bak sér til umráða.
Síðan skulu þeir menn, er þar eiguz mál við, tína lög-
mál þat, er þá skilr á, ok segja til þess, hvat í deilir
með þeim. f»á eigu menn síðan at meta mál þeirra
til þess, er þeir hafa ráðinn hug sinn um þat mál, ok
spyrja síðan alla lögréttu menn, þá er á miðpalli sitja,
at skýra þat, hvat hverr þeirra vill lög um þat mál;
síðan skal hverr goði segja, hvat lögin mun kalla, ok
með hvárum hverfa at því máli, ok skal afl ráða; en
ef þeir eru jafnmargir lögréttumenn hvárir tveggju,
er sitt kalla lög hvárir vera, þá skulu þeir hafa sitt
mál, er lögsögumaðr er í liði með, en ef aðrir eru
fieiri, þá skulu þeir ráða; ok skulu hvárir tveggju
vinna vefangseið at sinu máli, ok fela undir eið sinn,
at þeir hyggja þat vera lög um þat mál, sem þeir
fylgja at, ok kveða á, af hví þat sé lög. Nú er nokk-
urr lögréttu maðr svá sjúkr eða sárr, at sá má eigi
úti vera, þá skulu þeir hvárir tveggju sækja orð hans
til búðar ok segja, hvat í deilir með þeim, en hann
skal eið vinna slíkan sem aðrir ok kveða á þat, með
hvárum hann vill hverfa. En ef þá er lögrjettu maðr
nokkurr ómáli eða óviti eða andaðr, er þessa máls þarf,
ok skal sá maðr í stað hans, er dómnefnu átti upp at
taka, ef hans væri þá við misst. Nú lýsa logréttu
menn hug sinn, ok verða þeir xii eða fleiri, er lið hafa
13*