Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1885, Blaðsíða 64

196
minna, þá skulu þeir, er færri eru saman, vinna eiða
at sínu máli. f>á verða hinir, er lið hafa meira, ok
skyldir at vinna eiða at sínu máli, svá at þeir sveri
manni fleiri, eða ii it fæsta, ef lögsögumaðr er í inni
minni sveit. En ef þeir metaz eiða við í inu meira
liði, ok skulu þeir hluta með sér, nema þeir vili allir
sverja. Nú verða þeir færri saman, en xii, er lið hafa
minna, þá eru þeir þegar af sinu máli, ok eru engir
menn úr inu meira liði þá skyldir at vinna eiða at
móti eiðum þeirra, er færri eru saman en xii. Ef þeir
eru nokkurir lögréttumenn, er með hvárungi látaz vera
munu, eða varna þeir annarra skila um þau mál. ok
varðar þat allt slikt, sem áðr var tínt, ok á sá þeirra
sakir þær, er þar eiguz mál við, er heldr vill sækja
til fullra laga. En ef hvárgi vill sækja, þá á sök þá
hvárr er vill. Enda skal lögsögumaðr skipa rúm þeirra
manna, er þar gera lögskil fyrir sik, ok taka mann
úr várþingi því, er glöpin kemr, ef þat rná; enda
varðar þá hverjum fjörbaugsgarð, er synjar þess. En
ef lögsögumaðr kann þar eigi menn fyrir í þá sveit,
þá skal hann beiða samþingisgoða þess, er skila varn-
ar, at þeir fái honum mann í stað, svá at þá megi í
því fylla lögréttu, ok varðar þá slikt þeim, er þess
synjar, sem hinum, er glöp gerði. Nú vill engi sam-
þingisgoðanna skil gera, þá skal beiða manna í annat
þing ok í it iii., ef eigi fæst áðr, enda eigu þá jafn-
mikit þeirra orð at standaz, sem annara lögréttumanna.
J>at er ok, at einhverr maðr skal tína við vátta lög-
mál þat, er afl fæst til, en allir skulu samkvæði gjalda
á; siðan skal upp segja at lögbergi“.
í i. greininni eru gjörð ákvæði um fundi í lög-
rjettunni, og kveðið á, að hún skuli hafa fundi minnst
3 sinnum, báða sunnudagana í þingi og þinglausnadag