Eimreiðin - 01.07.1918, Síða 28

156
SÝNIR ODDS BISKUPS
[Eimreiðin
er þetta undarlega ástand, þegar menn hálf-dreymir vakandi.
Honum var ekki kalt, ekki einu sinni á fótunum. En loftiö,
sem hann andaði að sér, var sem mökkur fyrir vitum hans
og skeggið á honum hélaði. Hvað gerði þaS til. Feldurinn
góði hlífSi honum vel, og áhyggjur hans voru þungbærari en
myrkriS og kuldinn.
Hann fann, aS einmitt þaS ástand var aS færast yfir hann
nú, aS hann sæi sýnir.
V.
Hann kraup niSur viS gráturnar og byrgSi andlitiS. Undar-
legum myndum brá fyrir innri augu hans, eins og þeim skyti
upp úr dýpsta undirdjúpi meSvitundarinnar. Þær birtust í litl-
um, lýsandi blettum, sem runnu i röndunum saman viS svarta-
myrkriS umhverfis. Hann gat engan hemil á þeim haft. Hann
gat ekkert viS þaS ráSiS, hvenær þær komu, eSa hvernig þær
voru, og hann gat ekki haldiS þeim, þótt þær væru komnar.
Þær hurfu jafn-sviplega og þær komu.
Hann sá bát á sjó í beljandi roki. Fjórir menn lömdu á
móti eins og þeir gátu, tveir stóSu í austri og einn stýrSi.
Hann þekti engan þeirra, en sá, aS þeir voru aS þrotum
komnir. — Sýnin var horfin á svipstund.
Hann sá inn í heimkynni, sem hann þekti ekki. MaSur lá í
rúminu, sýnilega aSfram kominn. SúSin uppi yfir honum var
öll héluS. Hefilspænimir löfSu niSur úr rúmbotninum. Kona,
yfirkomin af sorg og þreytu, sat á rúmstokknum og rétti ungt
bam, tveggja til þriggja ára, aS manninum, svo hann skyldi
kyssa þaS. Hann lyfti upp hendinni meS veikum burSum, og
lagSi hana á höfuSiS á barninu, — og sýnin var horfin.
Hann sá nokkur stóShross standa í skjóli undir heygarSi.
Þau stóSu svo þétt hvert upp viS annaS, sem verSa mátti.
Frosin voru þau og siluS, mögur og vesældarleg og hengdu
hausana. MaSur kom og fór geyst. Hann ætlaSi aS reka þau
úr skjólinu. Hann lamdi þau meS reku, en þau hreyfSu sig
ekki. Svo ýtti hann viS þeim með rekunni og dró ekki af.
Þá hmndu öll hrossin niSur — hel-frosin. Fæturnir brotnuSu
eins og sprek. Sýnin var horfin.
Hann sá skip úti í rúmsjó. Sjórinn reis hátt og ægilega alt
í kring um þaS. Seglin á því stóSu stokkfreSin. Rámar voru