Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1916, Qupperneq 6

6
í’orv. Thoroddsen
þetta lærdómsskeið í latínuskólum, og varð nú að hætta
18 ára gamall við svo búið. Vambéry varð nú að út-
vega sjer einhver störf til viðurlífis, og lá þá næst við að
kjósa kennarastarfið, enda hafði hann frá barnæsku feng-
ist töluvert við kenslu.
Um nokkurt árabil var Vambéry nú heimiliskennari
á ýmsum heimilum víðsvegar um Ungaraland og Austur-
ríki, bæði hjá Pjóðverjum, Ungörum og Slöfum; með hag
hans ljek á ýmsu, stundum var hann á ríkisheimilum og
hafði allsnægtir og allgott kaup, stundum hjá efnalitlu
fólki og hafði lítil laun og ljelegan aðbúnað. Yfirleitt leið
honum þó miklu betur en áður, honum amaði hvorki
hungur nje klæðleysi, og svo hafði hann allgóðar tóm-
stundir til þess að fást við uppáhaldsstarfa sinn, tungu-
málanámið. Varði Vambéry hverjum skildingi, sem af-
gangs varð af hinu nauðsynlegasta, til að kaupa mál-
fræðisbækur, og lærði nú á fáum árum fjölda tungamála;
næmi hans og minni var frábært, svo hann gat hæglega
komist niður í hverju almennu Evrópumáli á 2—3 mán-
uðum, svo hann gat skilið það á bók og bjargað sjer
með að tala. Kvartar Vambéry undan því, að græðgi sín
í ný og ný mál hafi framan af verið svo mikil, að hann
stöðugt óð áfram yfir stærri og stærri svæði, og gat því
eðlilega ekki nógu rækilega og vísindalega sökt sjer niður
í rannsókn og samanburð á bygging málanna. Það gjörði
hann betur seinna, er hann tók að fást við Austurlanda-
málin, en altaf saknaði hann þess, að hann átti ekki kost
á þeirri vísindalegu tamningu, sem háskólanám gefur, en
varð að brjótast fram upp á eigin spýtur. íegar Vam-
béry var rúmlega tvítugur, gat hann ljettilega lesið bæk-
ru á 15 tungumálum og gat fleytt sjer í að tala flest
þeirra, meðal annars var hann vel fær í grísku, rússnesku,
dönsku og sænsku; reiprennandi talaði hann þá um 10
mál. Pó var Vambéry þá að eins nýfarinn að byrja