Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1916, Síða 23

Arminius Vambéry
23
sátu þeir hvor á móti öðrum í laupunum og ógu salt;
var það mikil hvíld fyrir Vambéry, að geta ferðast svo,
en stundum urðu þeir að ganga, þegar úlfaldinn sökk
svo í sandinn, að ljetta varð á honum. Konungi í Kiva
hafði verið ráðlagt að drekka buffalamjólk, og í ferðinni
var kálffull kýr af því kyni, sem átti að verða mjólkurkýr
konungs, hún ól kálf á leiðinni, en kálfurinn gat eigi fylgt
lestinni, og var hann því látinn upp á úlfaldann gegn
Vambéry, en Bilal veik sæti fyrir konungskálfinum; þótti
Vambéry þetta vond umskifti, því f hitanum á daginn var
ólykt mikil af kálfinum, en til allrar hamingju sálaðist kusi
eftir tvo daga, og þá var Vambéry glaður að fá aftur fje-
laga sinn á móti sjer á úlfaldanum.
Um eyðimörkina var farið beint eftir sólu á dögum
og eftir leiðarstjörnu á nóttu; alstaðar voru sandar og
klappir út að sjóndeildarhring og hvergi plöntur, nema
þyrnar og þistlar á stöku stað; hátíðleg þögn hvíldi yfir
náttúrunni og sjaldan raskaðist hún. Eitt sinn sáu þeir í
fjarska mikinn jóreyk og hjeldu vera ræningjasveit og
gripu til vopna, en það var þá að eins hópur af villi-
ösnum, sem skeiðaði yfir sljettuna; annað sinn hittu þeir
útilegumann, sem flúið hafði fyrir vígasakir og átti
hvergi friðland; eitt sinn viltust þeir út í saltforarleðju
og komust nauðuglega upp úr henni aftur. En verst
var, að nú fór þá að þrjóta vatn, alt var búið úr leður-
belgjunum, sem hver og einn hafði með sjer, og brunn-
ur, sem þeir höfðu reitt sig á, var þornaður, hitinn var
óþolandi og loftið titraði alt af hita, þorstinn var mesta
kvöl og pína; Vambéry var farinn að verða veikur og
hefði eigi þolað slíkt lengi, hefði eigi snögt og óvænt
komið þrumuveður með regni, sem bjargaði lestinni.
Peir slokuðu í sig vatnið úr pollunum og þótti það betra
en hið dýrasta vín. Komust nú förumunkarnir í enn þá
meira álit hjá hinum fjelögum þeirra, því þeir hjeldu, að