Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1916, Side 24

24
l*orv. Thoroddsen
regniö, sem er afarsjaldgæft þar í landi á þeim tíma, væri
fyrirbænum hinna helgu manna að þakka.
Hinn 3. júní komst lest þeirra fjelaga að borgarhlið-
unum í Kiva; höfðu þeir seinustu þrjá dagana farið um
grasivaxnar sveitir, en á ferðinni yfir sjálfa eyðimörkina
höfðu þeir verið 19 daga. I borgarhliðunum hófu þeir
þegar sálmasöng, og var þeim þar vel tekið; borgarbúar
höfðu í langan tíma ekki sjeð svo stóra sveit af Mekka-
pOagrímum, og þyrptust nú í kringum þá til að kyssa
fald klæða þeirra og láta þá blessa sig. Pílagrímunum
var komið fyrir í gömlu klaustri, og var þar jafnan múg-
ur og margmenni kringum þá. Bærinn var mjög ósjáleg-
ur og fullkomið miðaldasnið á allri menningu og hugsun-
arhætti íbúanna. Vambéry leitaði strax uppi höfðingja
nokkurn, sem hann vissi að áður hafði dvalið í Stambul,
sýndi honum passa sinn, og var honum þar vel tekið;
var höfðingi þessi mjög hissa á að sjá Vambéry í munka-
tötrum og undraðist hvers vegna hann hefði lagt upp í
þessa örðugu ferð, en Vambéry ljet á sjer skilja, að for-
ingi munkareglunnar hefði skipað sjer að fara, og þá var
ferðin eðlileg, því förumunkar verða skilyrðislaust að hlýða
yfirboðurum sínum.
Kivamenn hafa mikið álit á Miklagarðssoldáni sem
formanni trúarinnar, og passi Vambérys með innsigli sol-
dáns var honum mikil meðmæli. Litlu síðar var Vam-
béry leiddur fyrir »kaninn« eða konunginn, sem var hinn
mesti grimdarseggur og ofstækisfullur í trúarefnum, en
hann hjelt eins og aðrir, að Vambéry væri sannheilagur
maður, og tók honum mildilega. Hans hátign sat á palli
og hallaði sjer upp að silkikodda með gyltan veldissprota
í hendi; Vambéry hóf hendur sínar, þuldi upp kafla úr
kóraninum og bænir, sagði svo amen og strauk skegg
sitt, og hið sama gerði konungur og öll hirðin; síðan
heilsaði hann konungi með því, að rjetta fram báðar