Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1916, Qupperneq 44

44
Finnur Jónsson
anum, er hún neitaði honum um hárlokkiun í boga-
streng:
Eg ljæ þér ekki neitt hár að sinni,
það er í hyggju minni.
Lítt man eg þá kinnhestinn gamla,
eg hirði ei þínum dauða að hamla.
Viðkvæðið er vel tilfundið og tekið úr efni rímnanna um
Hring og Tryggva:
Á þingi
betr unni Brynhildur Hringi.
En það er auðsjeð á öllu, að kvæðið er töluvert
ýngra en aðalbálkurinn. Líkt má segja um Óláfsvísur,
um Ólaf helga og fæðíng Magnúsar góða. Pað er úngt
kvæði, en ekki ómerkilegt.
fað er mjög misjafnt, hvernig þessi kvæði hafa
geymst í meðferðinni, þángað til þau voru rituð; sum
eru heil eða að mestu heil og ekki eða lítið bjöguð.
Aftur eru sum ekki nema brot og lítt skiljanleg, ef ekki
væru til frumkvæðin, og sum illa til reika, ekki nema
leppar. Dönsku kvæðin bera allajafna ýngra blæ, hafa
breyst meira í meðferðinni. Pví er það, að ísl. kvæðin
eru oft upphaflegri; fræðimenn sem dr. Recke segja um
sum ísl. kvæðin svo: »Best af öllum er ef til vill íslenska
meðferðin, þegar litið er t. d. til kvæðanna 31, 34 og 48
[þ. e. kvæði af Knúti í Borg — meistaralegt kvæði —,
Ólöfarkv. og Eljakv.]. . . . Stundum sýna þau [ísl. kvæð-
in] oss vissulega danska mynd kvæðanna mjög forna,
sem er mjög þýðíngarmikil vegna frumleiks síns« osfrv.
En þau eru líka mikilsverður vottur um íslenskan
anda á 15. og 16. öld, þegar allur annar kveðskapur er
ekki annað en rímur og andleg kvæði.
Vjer skuluin nú lýsa búníngi þessara kvæða nokk-
uð gjör.