Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1916, Qupperneq 47

íslensk fornkvæði
■ 47
rós og mörgum öðrum). Stundum er viðkvæðið 4 eða 5
vísuorð, eða rjettara sagt: kvæðinu heyrir til vísa með
svo mörgum vísuorðum, en af þeim eru þó ekki notuð
nema svo sem 2 .til viðkvæðis (vísuna nefna Danir »stef-
stofn«).
Viðkvæðið súngu allir dansendur, en hitt að eins for-
söngvarinn.
Nokkur viðkvæði skulu hjer greind:
Dnginn veit til angrs fyrr en reynir.
Sá er enginn glaður eptir annan þreyr.
Vel vilda eg við veröldina skilja.
Og er sá sæll sem sofna náir hjá henni.
Hvað vilja bændur kæra nú mega hofmenn læra.
Fellur dögg á fagra eik í lundi.
Pað var lagið á ljúfum.
Syngr í siglubandi
kaldr vindr er genginn í burt af landi.
Um sumarið
þar allir fuglar syngja vel.
Sumarið mun líða
þá var sleginn dans undir hlíða.
Pað er kaupmanna prýði
þeir vinda segl við rá,
sigla þeir sjó þó sjórinn yfir þá drífi.
Blítt lætur veröldin
fölnar fögur fold,
langt er síðan mitt var yndið lagt í mold.
Á meðan það var
og það fór þar,
þó hlýt eg minn harm að bera í leyndum stað,
osfrv.
Bragarhátturinn er í þessum viðkvæðum miklu laus-
ari en ella, og oft er sem þau sjeu ekki nema lesmáls-
línur með nokkrum hljóðfallanda. Par sem þau falla