Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1916, Qupperneq 109

Skáldmál Bjarna Thórarensens
109
Um skáldmál Bjarna Thórarensens.
í ævisögunni framan við 2. útg. af kvæðum Bjarna
Thórarensens hefur hr. Einar Hjörleifsson ritað um kveð-
skap hans til nokkurrar hlítar, þ. e. a. s. um efnið og
meðferð þess. Um búníng og kveðandi hefur hann þar á
móti skrifað svo að segja ekki neitt, og það litla, sem
þar er, er ekki gott. E. H. segir, að hann sje »ekki
listamaður að sama skapi (0: sem skáld) . . . Hann yrk-
ir oftast undir fornyrðalagi, og það alloft nokkuð óreglu-
lega . . : Hann kann ekki einu sinni að yrkja undir hexa-
metri á íslensku . . . Hvað kveðandi viðvíkur, er ekki
heldur neitt af kvæðum hans snildarverk, nema kvæðið
»Sortanum birtan bregður frí««. Petta er alt og sumt,
ekki eitt orð um málið.
Hjer við er mart að athuga.
Bað má til sanns vegar færa, að Bjarni hafi ekki
verið jafnmikill hagyrðíngur sem skáld. En það er alveg
rángt, og furða, að E. H. skuli hafa getað sagt, að
Bjarni yrki »oftast« undir fornyrðislagi (fornyrða- er rángt
mál). Jeg hef talið um 79 síður af 262, sem á eru kvæði
með fornyrðislagi, og þar að auk um 4 með ljóðahætti.
Bað er ekki fullur þriðjúngur. Segja má, að Bjarni hafi
notað þennan bragarháttinn tiltölulega mikið, og kemur
það efalaust af því, hvað eddukvæðin voru honum hand-
gengin. Að hann yrki »óreglulega«, er að því leyti rjett,
að vísurnar hjá honum eru oft mislángar, að hann stund-
um blandar inn málahætti eða ljóðahætti (jeg hef ekki
greint þetta sundur, þar sem aðalhátturinn er fornyrðis-
lag). En þetta gerir Bjarni af því, að svona er háttað
fyrirmyndum hans, eddukvæðunum, í þeirri mynd, sem
þau hafa geymst í handritinu. Hann tók þau, einsog