Réttur - 01.10.1934, Qupperneq 84

V.
Benjamín! Þú ert ekki eins heimskur og þú lætur.
Þú átt ekki því happi aö hrósa, að þér hafi verið veitt
náðargjöf heimskunnar í jafn-ríkum mæli og sumum
stéttarbræðrum þínum. Þegar þú sem skólapiltur dáð-
ist að sóknarpresti þínum norður 1 Eyjafirði fyrir dygga
baráttu hans, þá skrifaðir þú honum bréf, til að votta
honum þakklæti þitt og aðdáun. Má eg birta hér eina
setningu. Hún hljóðar svona: „Að vera radikal er í
rauninni ekkert annað en að þora að stíga það spor
hreint og hildaust, sem okkur finnst réttast, og eg held,
að við þorum það báðir“. — Nú mátt þú ekki halda, að
eg rifji upp þessa setningu með það fyrir augum að
bera þér kjarkleysi á brýn. Fjarri fer því. Eg hefi enga
ástæðu til að ætla, að þú hafir álitið það réttast að
fara að afsala þér skilyrðum til virðuglegrar lífsafkomu
fyrir það að taka þátt í frelsisbaráttu kúgaðrar alþýðu.
Þú hefir talið það rétt að vera dyggur þjónn þinnar
kirkju og þeirra máttarvalda, sem hún hvílir á. Og þá
kemst eg ekki hjá því að viðurkenna ltjark þinn, er þú
hefir sýnt í starfi þínu. Það þarf kjark til að skrifa
jafn-rækilega á móti öllu því, er maður veit sannast, og
þú hefir leikið þér að upp á síðkastið. Værir þú sam-
vizkusamur kjarkleysingi, þá hefðir þú gætt þess, að
hafa eins lítið um þig og kostur var, — halda ræður um
allt og ekkert, í nafni þíns heilaga embættis, tala um
veturinn og sólina og guð eitthvað lítilsháttar á sunnu-
dögum, og við jarðarfarir rifja upp ljúfar endurminn-
ingar um hinn látna bróður, og ekkert þar út fyrir, —
hrósa happi að mega hverfa með þekkingu þína, sem
auðvaldið bannar þér að sáldra út til lýðsins. En af
því að þú ert samvizkulaust kjarkmenni, þá tyllir þú
þér upp á hátind borgaralegra blekkinga og sorp-
mennsku, veður elginn í sjálfu Morgunblaðinu af þeim
krafti, að sjálfur Ástvaldur lætur í ljósi aðdáun sína í
Bjarma. — Svona gaztu sokkið djúpt, Benjamín. Vera
má, að í djúpum sálar þinnar hreyfi sér ásakanir sam-
180