Andvari - 01.01.1980, Blaðsíða 114

112
ÚR BRÉFUM SR. JÓNS ÞORSTEINSSONAR
ANDVARI
þurrka hey og hjálpa til að koma því fyr-
ir. Með so elskulega viðgjörð sem hér er
megum við í sannleika telja okkur far-
sælar manneskjur, að geta hjer í rósemd
lofað guð fyrir liðnar tíðir og búið okkur
undir þær ævistundir, sem nú eru
geymdar í bæn og von.
Við erum sosem alténd á ferli, tæt-
um og tógjörum sem nokkur annar, en
þess á millum láta aldursins annmarkar
verða vart við sig, gikt í ýmsum limum
líkhamans, heyrn missti eg á öðru eyra
í haust. Eg hélt það verkun af borð-
partslaginu, sem féll á höfuðið á mér
ofan af Kirkjubæjarkirkju, en það leið
nokkurn veg frá aftur. Sjón hennar er
alltaf að daprast, þó hægt, en eg get
alltaf skrifað nokkuð. Við lifum ánægð
sosem eftir er að vonast.
Með skepnum okkar, sem við létum
velflestar í kaupstað í haust, gátum við
hérna hreinlega klárað skuldir okkar,
gefið Christínu okkar Guðmundsdóttur
burtfarandi 70 rbd., glatt Guðrúnu á
Skútustöðum ofurlítið, sem þú munt
hafa hlörað, hjálpað Sigurgeiri nokkuð
so rnunar, hann þurft þess líka við með
6 börn, Ólöfu gömlu og litla Gvönd,
lítt nýtan. Alltaf höfum við verið of
ódugleg að draga til muna fyrir Bene-
dikt okkar og Bínu, so þau fengi að til-
tölu móti því litla, sem þið hin systkin-
in hafið fengið.
Um tíðarfar hérna hefi ég skrifað
þeim bræðrum Pétri og Jóni og kemst
nú ekki til að skrifa það upp aftur, þú
spyr þá um það.
Kort sagt, hér er allra aumasta ástand
með heyleysi, en harðindin áköf síðan
allraheilagramessu, sérílagi Marteins-
messu. Hefur enginn vetur komið hér
harður síðan 1836, enda kollfelldu þá
margir, og so halda menn að fari nú.
Hér er eitt með því skárra uppá hey,
samt ekki nærri því í góðu lagi, æði-
margt fé að sönnu, liðlega 130 sauðir
og ær eins, 40 til 50 lömb, 6 kýr, 6
hestar, heyskapur er bæði hér og annars
staðar lítill, en þurrkar ógnar stopulir,
og heyið skemmist bæði úti og inni, því
að nýjar og velbikaðar timburhlöðurn-
ar leka um minnstu holur í þeim skelfi-
legu stórrigningum, sem hér ganga og
eru mesta mein hér víða í Austfjörð-
um.
Jeg heyri rnikið sagt af bæjarbygg-
ingu þinni og allri hússtjórn. Guð hafi
þér það allt lofaður gefið. Góð eign er
Gautlönd velhýst og þegar tún og engj-
ar eru vel hirt, hvar til þinn sál. góði
faðir lagði grundvöllinn. Guð efli ykk-
ur og ykkar afkomara til allrar farsæld-
ar.
Þann 4ða þessa mánaðar hljóp so
áköf gikt í báðar axlirnar á mér, að jeg
bar valla af mér og gat ekki verið með
neinni mynd. Nóttina eftir hljóp á stór-
hríð...............gigtin fyrir. Nú er
alfallinn lognsnjór og öll [batajvon úti,
meðan sona stendur. Ofaná aðrar bægð-
ir í búskapnum er hér það allra hræði-
legasta eldiviðarleysi, að tveimur heim-
ilum fráteknum, og eru engin úrræði
nema kaupa borð í kaupstað og brenna
þeim. Sitt er að í hvörjum stað.
Heilsaðu nú öllum fornvinunum frá
mér og sérílagi Sr. Þorláki, hjá hvörjum
eg ætla eg eigi seðil, en þig, konu þína,
elskulega dóttir okkar, kveðjum við af
hug og hjarta í kærleika.
Ykkar jafnan minnugir elskarar
Jón og Þuríður.
Bréf sr. |óns til Jóns Sigurðssonar á Gaut-
löndum eru varðveitt í Landsbókasafni,
Lbs. 2744 4to-
S prófastur: Stefán Árnason prófastur í
Norður-Múlasýslu 1841-53, sat á Valþjófs-
stöðum.