Andvari - 01.01.1980, Blaðsíða 116

114
ÚR BRÉFUM SR. JÓNS ÞORSTEINSSONAR
ANDVARI
Grænavatni skrifar ætíð vel, Pétur í
Hlíð allsæmilega, og skrifar hann þó
mörg langorð og greinileg bréf. Mikið
antignar Gamalíel kallinn því, hvað fé-
lagsandi sé nú betri en forðum í sveit-
inni, og hvað ólíka sé nú litið til hinna
bágstöddu. í þaug 60 ár, sem eg man
til frá því eg var 15 ára, hafa ekki jafn-
greindargóðir menn verið uppi í sveit-
inni og nú, nefnilega þið nafnar, Pétur
í Hlíð, Jónas minn. Eg hafði jafnan fínt
álit á Jóni Björnssyni, en nú veit eg
ekki, hvað mikið þeir ungu menn skip-
ast til góðrar fullkomnunar.
Búnaðarhættir, eg nefni nú ekki bygg-
ingar, batna svo mikið í Mývatnssveit,
eins og að sönnu víða annarstaðar, en
fallegt er, ef plæging gæti þar innleiðzt
á sumum stöðum og kartöflugarðar, enn
nú þótt að vorkuldar séu þar skæðir.
Mývatns fólksfjöldi þarf eitthvað til að
lifa af, þar hefur hann víst ekki verið
svo mikill sem nú, síðan brann seinast
nl. 1727, eða kannske síðan um Stóru-
bólu 1707, og máske það sé lengra síð-
an, því þá var ekki margbýli á heimil-
um eða jörðum réttara sagt eins og nú.
Bæði suður í Lóni og í Öræfum eru 7
til 10 býli á einni jörð, enda skulu sum-
ir af þessum sambýlismönnum eiga mik-
ið bágt, en sona mörg býli eru ekki samt
nema á stórjörðum, sem allar hafa mik-
inn votengis heyskap og kúabú, en lítið
land fyrir fénaðinn.
Mikið gleður það mig að heyra all-
góða vellíðan ykkar minna elskuðu
barna, og það í betra lagi en almenni-
lega, og þó eg viti, að Pétur eigi örðugt
bú með allar sínar framkvæmdir, er
hann þó þarfur maður í félaginu og gjör-
ir mörgum gott. Sama er að segja urn
Sigurgeir, nema hann er ekki nærri því
í annarri eins þjóðbraut sem Pétur.
Hann stundar fé sitt manna bezt og hef-
ur ær hér um 90, sauði um 50, lömb
um 70, að hann skrifar mér. Nú er hans
7da barn fætt, að eg held 8da er barn
Benedikts, sem verður þar eftirleiðis,
tengdamóðir hans orðin þreytt og las-
in, og Ólöf kona hans hefur undramiklu
að gegna, því drengir gjörast ókyrrlátir.
Guð hefur gefið henni sæmilega heilsu,
enda rækir hún kall sitt sem bezt hún
getur. Sr. Sigfús skrifar mér og lætur
dável af sínum högum, börnin segir
hann allareiðu 5 og tökubarn af bróður
konu sinnar. Ær sínar segir hann 90,
sauði nærri eins. Sauði til jafnaðar með
11 pund. Sr. Jón á Hvanneyri lætur all-
bærilega af sér, nema votviðrum og
óþurrki á heyi síðastliðið sumar. Bjarna
mínum farnast allvel, og allri von betur
á Vöglum. Eg má segja um ykkur syni
mína og mága, sem Jakob forfaðir um
sonu sína, við höfum allir verið fjárhirð-
ar. Eg reyndi það sem eg gat, guð gaf
mér marga skepnu allgóða, en fjárpössun
hefur batnað með kynbótina síðan, og
það má segja, að þið eruð fjárhirðar.
Sr. Sigfúsi lízt vel á veturgl. fé sitt núna
af norðankyninu, hann er varasamur
með ásetning og vill halda allar skepn-
ur vel, sem er ætíð góðs vottur.
Eg hefi skrifað Jóni á Grænavatni
greinilegast bréf að þessu sinni um nær-
verandi ástand hér og beðið hann að láta
ykkur sjá það, eg kemst nú ekki til að
skrifa það aftur, heldur get eg þess fá-
orðlegast, að harðindin og veikindin
hafa verið hér stöðugt frá aðventu
hvörutveggi skæðast fyrst, og líka fram-
an af Góunni. Læknir var hér hálfan
mánuð fram um Jólin, og nú síðan vika
var eftir af Þorra hefur hann verið hér
stöðugt þann dag í dag, og er þó konan
að kalla hann heim sem vonlegt er.
Hann reynir allt hvað honurn hugkvæm-
ist, og fyrir þá skuld, höldum við, að
margur dagur verði bærilegur, en eng-
inn aðalbati er enn, hún getur rétt