Andvari - 01.01.1980, Qupperneq 131

andvari
TJL JÓNS SIGURÐSSONAR Á GAUTLÖNDUM
129
börnin tvö, vinnukona og 15 ára piltur,
Einar sonur Parta-Páls, sem við kölluð-
um so, kýr 1, ær 35, gemlingar liðugir
20, tvævetlingar 9-10, hestar 3, hjölur
so þau komast af með þær.
Þú segir mér, elskulegi tengdason-
ur, að ráðstafa smjörbita frá þér. En
hvaða smjör á eg þar? Alls ekkert. Samt
skal okkur gleði að þiggja gott af ykk-
ur, og ráðstafar Þuríður mín því so,
að lifi Helga í Haganesi, sé sér og okkur
hjartans þökk í, að þið gefið henni við
einni köku undir okkar nafni. Solveigu
okkar bið eg enn sem fyrri að kyssa
Ara á Sveinströnd þakklátlega fyrir mig.
Verið þið þá elsku hjón með blessuð-
um börnum ykkar með alls kyns heilla
óskum margkysst og margföðmuð í anda
af ykkar síminnugum gömlu elskurum,
Jóni og Þuríði, Jakobínu
og Hólmfríði.
Eftirskrift:
Við getum síður en ekki þenkt til, að
þú komir hér austur í sumar með Sr.
Þorst., þó hann kynni að koma. Þú hef-
ur so margar og vigtugar annir. Okkur
skal nóg, meðan lifum, að fá að frétta
af bréfum, að ykkur líður vel. Guð
heyri það í náð!
1 bréfi þessu, sem er hvorki ár- né dagsett,
segir, að þau hjónin hafi komizt í kirkju 4.
sunnudag eftir Trinit., 27. júní, en af því
verður ráðið, að bréfið er skrifað nokkru
eftir þann tíma sumarið 1858.
Sr. Þorsteinn á Hálsi: Þorsteinn Pálsson,
tengdasonur sr. Jóns, átti Valgerði, elztu
dóttur hans.
hjölur: orð þetta, nafnorð í kvk. ft., á við
hestana, eða alla gripaeignina, og þýðir, að
hún sé léleg, þótt notast megi við hana.
Orð þetta kemur fyrir í orðasafni Hall-
gríms Schevings í Lbs. 220 8vo og er skýrt
þar: reitur exigua bona [þ. e. eigur, sem
lítill slægur er í]. Orðabók Háskólans hef-
ur dæmi um orð þetta í talmáli af Aust-
urlandi, úr Þingeyjarsýslum og Eyjafirði.
Hólmum, 16da Janúar 1859.
Hjartkæri tengdasonur!
Jeg þakka þér allrakærlegast þitt
fróða og góða bréf af 28da Nóvbr. f. á.
Góðum guði sé lof! sem lætur ykkur so
vel líða á Gautlöndum og hefur so dá-
samlega gætt lífs þíns gegnum háska-
semdirnar, sem alténd hljóta þó að vera
nálægar í so löngum og svipmiklum
plátsum sem Suðurfjöll eru. Á Sprengi-
sandi og þar suður var eg kunnugur árin
1812 og 1811, seinast 1813, og var eg
með allra frískasta slag, þegar eg var á
þeim fjöllum, hafði eg þó mikið að ann-
ast einn saman 7 og 8 áburðarhesta, og
nokkra lausa. Hörð er ferðin á 3 dög-
um byggða á milli, en hvað er það,
þegar hestarnir eru nógir og góðir. Vel
tóku Hreppamenn okkur, og jafnvel
eins í Biskupstungum, því þaðan fórum
við 1814 uppá Eyfirðingaveg að sunn-
an, en fórum Skagfirðinga suður,
og hvað munu þeir þá ekki hafa tekið
ykkur, sem höfðuð so alþjóðleg eyrindi.
Það þykir mér mikið, hvað þið vóruð
fljótir að ljúka ykkur af fyrir sunnan
og komast norður aftur. Yfir Tungná
hafið þið orðið að fara, vænti eg, en yfir
um á Sóleyjarhöfða suður. - Og þó
fór það bezt, hvað Sunnlendingum varð
ágengt með fjárkaupin í ykkar sýslu og
hvað þeir vóru lukkulegir að komast
suður og líða engan skaða á fénu, áð-
ur en veðrin féllu á. Sunnanlandspóst-
ur, sem hér kom, sagði, að allstaðar
suður hefði allt alltaf verið snjólaust,
en megnir norðan froststormar og vetur
snjólaus til jóla, þá kom póstur, og þá
hefur hann verið það síðan.
Nokkra peninga hafa Árnessýslu-
menn þurft fyrir fé þettað, en altalað
er, að þeir hafi selt hesta frönskum,