Andvari - 01.01.1937, Qupperneq 79

Andvari
Mídas konungur vorra tíma
75
í Stóra-Bretlandi hefir hagsmunabarátta ríkra og fá-
tækra, sem skipt hefir flokkum síðan í ófriðnum, gert
flestum atvinnureköndum ókleift að átta sig á gjaldeyris-
roálunum. Af því að fjármálastarfsemin fjallar um auðinn,
hafa allir auðmenn tilhneiging til að hlíta leiðsögu banka-
stjóra og fjármálamanna. En í raun og veru hafa hags-
munir hinna síðarnefndu verið andstæðir hagsmunum
atvinnurekandanna: Hátt verðgildi peninga kom sér vel
[yrir eigendur bankanna, en lamaði gersamlega brezkan
•ðnað. Eg er ekki í efa um, að ef verkalýðurinn hefði
ekki haft kosningarrétt, myndi brezk stjórnmál síðan
ófriðnum lauk hafa verið fólgin í grimmri baráttu milli
fiármálamanna og atvinnurekanda. En reyndin varð sú, að
fiármálamenn og atvinnurekendur sameinuðust gegn
uerkalýðnum: atvinnurekendurnir studdu fjármálamennina
°9 með þeim afleiðingum, að ríkinu lá við gjaldþroti.
Það bjargaðist fyrir það eitt, að fjármálamennirnir urðu
að lúta í lægra haldi fyrir Frökkum.
Um víða veröld, og ekki eingöngu í Stóra-Bretlandi,
kefir það verið svo hin síðari ár, að hagsmunir fjármála-
^annanna hafa verið í beinni andstöðu við hagsmuni
alniennings, og er ekki líklegt, að breyting verði á því
sjálfu sér. Ekki er sennilegt, að nútíma þjóðfélag eigi
fyrir sér farsæla framtíð, ef fjárhagsmálum þess er ein-
9ongu stjórnað í samræmi við hagsmuni fjármálamanna,
an nokkurs tillits til hagsmuna annarra þegna þjóðfélagsins.
e2ar þessu er svo farið, er það óhyggilegt að láta fjár-
•nálamenn hafa óbundnar hendur um að tryggja sjálfum
Ser sem mestan ágóða. Það væri jafnskynsamlegt og að
rska safn til ágóða fyrir umsjónarmanninn og láta hann
slálfráðan um að selja gripina, ef svo kynni að vilja til,
a konum yrði boðið gott verð fyrir þá. Til er sú starf-
Semi> Þar sem viðleitni manna við að tryggja sjálfum sér