Skírnir - 01.01.1930, Blaðsíða 74
Alþingi árið 1000.
Eftir Einar Arnórsson.
[Aðalheimildarrit: Landnáma, íslendingabók Ara fróða, 7. kap.
o. fl., Biskupasögur I., bls. 1 o. s. frv., (Kristnisaga o. fl.), Njála, 100.—
105. kap., Laxdæla, 40.—41. kap., Theodorus monachus Hist. Norw.,
8. og 12. kap., Ólafs saga Tryggvasonar, (Heimskr. 1911, bls. 155,
161—163, Fornmannasögur 1., bls. 283—286, II., bls. 24—34, 36—37,
78—79, 118-120, 197—211, 232—244, Flateyjarbók I., bls. 268—273,
285-287, 308-317, 421-429, 441—447, og Odds rnunks, bls. 32-33).]
I.
Kristin trú á íslandi til 981.
Á landnámsöld var Noregur alheiðinn. Þar var Ásatrúin
landstrú, og hersarnir eða eftirmenn þeirra, lendir menn,
stóðu fyrir hofum og blótum. Svo sem fyrr hefir sagt ver-
ið, voru langflestir íslenzku landnámsmannanna komnir
hingað beint frá Noregi. Voru þann veg komnir til lands-
ins, að því er næst verður komizt, fullir 90 af hundraði af
landnámsmönnum. Allir þessir menn hafa heiðnir verið.
En svo komu nokkrir alnorskir menn eða menn norsk-
ir í aðra ætt til íslands, er dvalizt höfðu langan tima eða
um stund á írlandi, Skotlandi eða í eyjunum þar umhverfis
(Suðureyjum, Orkneyjum og Hjaltlandi). Eftir því, er næst
verður komizt, munu þeir, sem hér til má telja, hafa verið
7—8 af hundraði af landnámsmönnum. Margir þessara manna
munu hafa verið alheiðnir og að minnsta kosti ekki krist-
innar trúar. Það er t. d. engin ástæða til þess að halda
það, að þeir Sæmundur suðureyski, Þormóður skafti, Ófeig-
ur grettir, Þrándur mjöksiglandi, Þorkell bjálfi eða Önundur