Skírnir - 01.01.1930, Blaðsíða 90
84
Alþingi árið 1000.
[Skírnir
um sið og hinn mesti óvinur kristinnar trúar. En nú var
sonur hans, Svertingur, í gislingu hjá Ólafi Tryggvasyni,
og er sennilegt, að þetta hafi gert hann deigari í andstöðu
gegn kristninni en annars mundi verið hafa. Þriðji goðinn
í þessu þingi mun hafa verið Valgarður hinn grái, föður-
bróðir Runólfs, en faðir Marðar. Eftir Njálu ætti Mörður
reyndar að hafa haft goðorð þá, en Valgarður faðir hans
að hafa verið erlendis. En Guðbrandur Vigfússon telur
höfund Njálu fara feðgavilt, og láta Mörð vera við það
riðinn, sem faðir hans hafi í raun og veru gert. Valgarður
hinn grái hefir verið rammheiðinn, eins og Runólfur bróð-
ursonur hans, en naumast slíkt göfugmenni.
í Árnessþingi hafði Hjalti Skeggjason einhver manna-
forráð austast, og jafnvel fyrir austan Þjórsá. En aðalhöfð-
ingjar þar voru Ásgrímur Elliða-Grimsson, systursonur
Gizurar hvíta, Gizur hvíii og Þóroddur Eyuindarson í Ölf-
usi, faðir Skafta lögsögumanns. Þóroddur hefir sennilega
verið skírður, því að hann er líklega sá »Thorgils« úr Ölf-
usi, sem Þjóðrekur munkur (í Noregs sögu sinni) segir
Þangbrand hafa skírt. Trúarskoðunar Ásgríms er ekki getið,
en sögurnar segja sumar, að Gizur væri í búð með honum
á þinginu 1000, fyrst er Gizur kom á þing. Má því gera
ráð fyrir, að Ásgrímur hafi verið orðinn kristninni heldur
hlynntur sumarið 1000, enda bendir samband hans allt við
Jjizur til þess.
í Kjalarnessþingi voru þessir höfðingjar: Þormóður
sonur Þorkels mána lögsögumanns í Reykjavík, sem sagður
er hafa verið allsherjargoði, þegar kristni var lögtekin.
Ókunnugt er um trúarskoðun hans. Svo mætti geta til, að
Halldór sonur Illuga rauða, er talinn var meðal mestu
höfðingja um 980, og bjó að Innra-Hólmi á Akranesi eftir
föður sinn, hafi haft mannaforráð eftir hann um Kjalarnes,
Kjós og fyrir sunnan Skarðsheiði. En fyrir innan Skarðs-
heiði virðist Þóroddur sonur Tungu-Odds líklegastur til
bess að hafa verið mestur höfðingi. Þeir feðgar Valbrand-
ur Valþjófsson og Torfi sonur hans höfðu fyrr haft goð-
orð, en eigi er getið, að Þorkell í Skáney, sem Landnáma