Jörð - 17.06.1941, Síða 26

þjóðum, sem ég hefi nefnt, að íhugunarefni. Ég fer ekki
fram á annað. Niðurstöðunni ræður sannfæring og sam-
vizka hvers einstaklings.
Af því, sem ég liefi sagt, liygg ég að menn geti ráðið
nokkuð í það, með hverjum hug ég tek við starfi mínu. Ég
liefi því ekki nema fáum orðum við að hæta.
í lögum þeim, sem Alþingi hefir samþykkt um ríkisstjóra
íslands, eru tvenn ákvæði um starf hans.
í 1. gr. laganna segir, að hann fari með vald það, sem
konungi er falið í stjórnarskránni.
í 9. gr. laganna segir: „Ríkisstjóri er áhyrgðarlaus af
stjórnarathöfnum. Ilann verður ekki sóttur til refsingar,
nema með samþykki Alþingis.“
Öllum almenningi er það kunnugt, hvert vald konungi
er falið í stjórnarskránni.
Af áhyrgðarfrelsinu um stjórnarathafnir leiðir að minni
skoðun það, að ríksstjórinn verður að gæta þess vandlega,
að gera ekki neitt það í stjórnarathöfnum sínum, sem telja
mætti með réttu misnotkun þessa áhyrgðarfrelsis. Hann
verður og sérstaldega að gæta þess, að víkja ekki af þeirri
hraut, sem þeim manni her að þræða, sem falið er æðsta
valdið, samkvæmt viðurkenndum venjum nútímans í lýð-
ræðisríki, þar sem þelta æðsta vald er þingbundið.
Ég hefi þann ásetning, að reyna að fullnægja þessum
kröfum eftir því, sem ég hefi hæfileika til. Það er og ásetn-
ingur minn, að forðast á allan liátt að vekja sundrung, en
reyna að stuðla að sem mestum einhug íslenzku þjóðarinn-
ar, að því er til minna kasta kann að geta komið.
En framar öllu öðru lít ég á starf mitt sem þjónustu,
þjónustu við heill og hag íslenzku þjóðarinnar, þjóhustu
við málstað Islendinga, hvað sem framundan kann að vera.
Það er því ásetningur minn, að leggja fram alla krafta
mína, andlega og líkamlega, til þess að sú þjónusta megi
verða landi mínu og þjóð til sem mestra heilla.
En mér er ljóst, að ásetningurinn einn nægir ekki.
Því bið ég liöfund tilverunnar, hann, sem, á bæði ríkið,
máttinn og dýrðina, að gefa mér, og okkur öllum, þann styrk,
168 JÖKÐ