Eimreiðin - 01.01.1942, Síða 49

E,MBEIÐIíí
SYSTURNAIt UOUG
29
I’óra Borg semWenche i A múti sót.
j-’Annig var Finna i Hallsteini og
lítið hlutverk, Sigga í
toanni og konu og Signý í Á
eimleið. Annað hefur Emelía
Se,staklega sér til ágætis, en það
ei loinni, að sönnu ekki stórbrot-
jn’ en græzkulaus og góðlátleg
ílnini, sem gerir það að verkum,
a áhorfendunum líður vel i ná-
Ysl húina kímilegu persóna.
‘ tti þetta við um Helenu í Ævin-
tl'i á gönguför og þó sérstaklega
'íbreiðu-Petru i Skírn, sem
Sey*r sex. En sameiginlegt urn
a 'dr Persónur, sem Emelía hef-
111 leikið, er það, að þær bjóða
af ser góðan þokka.
f>óra Borg lék framan af ung-
te] ærSladróSÍr, eru l)n frá
y ln smáhlutverk í Sérhver og Skuggsjá. í slíkum hlutverk-
111 ^lafði móðir hennar lagt Reykjavík að fótum sér fyrir
j damót. En það sem frú Stefaníu hafði tekizt með fölskva-
'nsuni galsa og kátínu, tókst Þóru miður. Það var alltaf
lnhver hörð skel utan um fjör og gleði ungu stúlknanna,
'nhver harður hljómur í hlátrinum, sem gerði mann tor-
ygginn gagnvart lífsgleði þeirra. Guðný í Lénharði fógeta,
hef1 ^()la fnfí’ 0» er eif* af Þeim fáu hlutverkum, sem hún
111 tekið að erfðum beint frá móður sinni, var heldur ekki
. lnnfærandi. Sómasamlega leikið, en varla meir. En svo allt
e*nu skeður það, að áhorfendur, sem enn muna móður þess-
Y‘91 feiiikonu, fara að leggja við hlustir. Það er í allt annarri
gund hlutverlca. Það kann að vera, að því hafi brugðið fyrir
lef>Ul 1 ^érhver, öðru fyrsta hlutverki Þóru Borg, en þá ákaf-
hh t frumsfæ®u> óunnu. Ég held, að það hafi fyrst verið í
sei '6l^f Tonju í rússneska leiknuin Fléttuð reipi lír sandi,
hr ‘ fállr mitt leyti hjó eftir þessu sérkennilega fasi,
j, eininum í röddinni, hinum sára tón. Síðan hefur þetta
'nið fyrir í hlutverkum eins og Öldu í Dauðinn nýtur lífs-