Eimreiðin - 01.01.1942, Blaðsíða 109

EIMREIDIN
HADDIR
89
Misið sjálft hafði kostað vikuna
a^ur. Ailt, sem áður var pening-
’ 'ar nú ekkert nema pappír
lle<5 áprentuðuin bjálfalega há-
U*n tölum. Auðurinn var orðinn
að engu.
Þessi geigvænlega verðbólga,
Seni losaði þýzku stjórnina við
s nldbindingar sínar eftir ófrið-
Un’ er 1111 gömul saga og jafnvei
'tj lllci- En þá var hún svo af-
^•ifarik fyrir okkur, sem fyrir
°nn' urðum, að við biðum þess
^101 bætur. Og enginn greindi
iditar það liyldýpi sviksem-
• sem var orsök hennar.
Það
eina, sem við skildum var,
gddi peninganna minnkaði
jafnt
flýti.
°g þétt og með hroðalegum
■itt^r ^jölskyltlu minni, sem
U|n þá heima i gamla Austur-
lvl» bafði farnast vel. Við vor-
vo'r L>^nU^’ iifðum góðu lífi og
1-11111 áhyggjuiaus um framtíð-
ina.
j '10 nutum auk þess al-
°nnra vinsælda og virðingar
amborgara okkar. _ Svo hófst
_ ‘ rínlc*in árið 1914. f fyrstu hélzt
ningagiidíð nokkurn veginn
obrevtt n- .
gg ' b-n smamsaman tók það
ko Fyrna — brapa, — og úr þvi
blUni fram á árið 1919, tók það
br* áfnam að hjaðna niður,
þea< Ua’ eins og smjör í sólskini.
Un?ai 'i® vöknuðum einn morg-
ar u*D’ Var helmingur eigna okk-
Sn 10rfinn, án þess nokkur hefði
gle1-1 ^ær ^erðbólgan hafði
viðypt þær- Og um kvöldið áttum
ekki nemá helminginn af
þeim helming, sem eftir var um
morguninn.
Um morguninn gáfum við 30
þús. mörk fyrir dagblað, sem við
vorum vön að kaupa, um kvöldið
kostaði það 50 þús. og daginn
eftir 100 þús. mörk. Bankaseðlar
komu á markaðinn svo ótrúlega
töluháir, að annað eins hafði al-
drei sézt. Tölurnar skiplu millj-
ónum marka. Allir voru orðnir
milljónamæringar — en aðeins
um stund, þvi viku seinna voru
milljónirnar orðnar verðlausar
og milljarðar komnir í staðinn.
Við botnuðum livorki upp né
niður í öllu þessu öngþveiti,
reyndum að telja og reikna, en
gáfumst alveg upp. Vitfirringin
var fullkomnuð, og fólkið stóð
uppi allslaust og öreigar.
Stefan Zweig.
Delicta carnis.
Eftirfarandi stökur, um spill-
ingu holdsins nú á tímum, hafa
Eimr. borizt frá einum lesenda
sinna:
Menn glíma við alls konar
afhrak,
armæðu og draugatrú.
En argvítugust reyndist þeim
erfðasyndin.
Ástandið verst er nú.
Ótal er mannsins mæða,
og meiri en orð fá greint.
í upphafi var þó með öllum
andinn og kjötið hreint.