Eimreiðin - 01.01.1942, Síða 94

74
SKÓGARBJÖRNINN
eimreiðin
Fjörðurinn er Iiðug míla að lengd, örmjór með geysihá hengi-
flug báðum megin. Rísa þar snarbrött fjöll um 1700 metra
yfir sjó. Frain af hengiflugum þessum falla fossar í lausu
lofti í sjó niður, svo að úði þeirra vætir skipsþiljur, þegar
siglt er með landi fram. En þar er víðast hyldýpi alveg upp
í kletta. Þarna er fossinn Bníðarslæðan og skammt frá Syst-
nrnar sjö, sem haldast i hendur og steypa sér fram af hengi-
fluginu í sjó niður. Þjóðsaga segir svo frá, að sami piltur
hafi tælt allar sjö dætur bóndans á Knífsflá, en sá bær ligó'ur
rétt ofanvert við flugið í snarbrattri fjallshliðinni. Síðan hafi
systurnar fyrirfarið sér á þennan hátt. — Fjörðurinn endar
i þröngum dal og örstuttum. Þaðan liggur þjóðvegurinn upp
snarbrattar kleifar í löngum bugðum og þéttum og siðan
austur á Grjóthlíðar. En þar eru vegamót. Liggur önnur
kvíslin austur af heiðinni til Guðbrandsdala, en hin suður til
Norðfjarðar. Á milli Geirangurs og' GrjóthlíðaK er Hnúturinn
frægi, sem um langa hríð var eitt af furðuverkum norskrar
vegagerðar. Þetta furðuverk hafði ég eigi áður augum litio-
Og þangað var ferðinni aðallega heitið að þessu sinni. Fór ég
til skiptis á skipi og hjóli, þannig, að ég fór langleiðirnar með
skipinu, en síðan á hjóli stytztu leið fjarða milli um fjalla-
skörð og þverdali og náði síðan aftur sama skipi, sem farið
hafði langa leið og krókótta. Nú var ég á heimleið með skip1
og var kominn allt að því miðja vega áleiðis til Álasunds, er
ég mundi allt í einu eftir því, að ég hafði um morguninn farið
fram hjá viðkomustað einuin innar i fjörðunum, þar sein
vinur minn einn og skólabróðir átti heima skammt frá. Hatð1
ég heitið að heimsækja liann, lægi leið mín um þessar slóðir-
Nú var eigi skipsferð þangað inn eftir fyrr en að tveimur dðg-
um liðnum. Tók ég þá að athuga landabréf mitt og varð þesS
brátt vís, að þaðan, sem ég' nú var kominn, lá dalur einn
óbyggður að fjallabaki yfir til sveitar þeirrar, þar sem Jör-
undur vinur minn átti heima. Virtist mér leiðin myndi vera
um 30 km. sveita milli, en meginhluti hennar seljavegur og
óljósir götuslóðar. Yrði ég því að skilja eftir reiðhjól mitt, ei
til kæmi. Ég var eldfljótur að átta mig og ákveða, kvadd1
skipstjóra og' stvrimann, renndi mér i land og kom hjóli minu
i geymslu hjá afgreiðslumanni. Siðan lagði ég af stað.