Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1942, Side 102

Eimreiðin - 01.01.1942, Side 102
82 ÓSÝNILEG ÁHRIFAÖFL EIMnEIÐlíJ Réttast er að orða þetta þannig, að drykkjumaðurinn sé brjál- aður, að því að hann drekki, en ofdrykkjumaðurinn drekki, af því að hann sé brjálaður. Drykkjufýsnin er eins konar djöfulæði eða hald, oftast arf- gengur sjúkdómur, sem lýsir sér í óstjórnlegri fýsn í áfengi, sem veldur algerri vitfirringu, meðan sjúklingurinn er undir áhrifum vínsins. Það er sannarlega ekkert of- sagt í enska húsganginum al- kunna, vísunni um vínið, þar sem segir, að „þegar áfengisþambinu er hætt, þegar áfengisþambinu er hætt, fá allir sorgirnar bætt, og alls staðar kemst þá á sætt, þegar engar krár eru opnar meir og áfengisþambinu hætt!“ Öll fyrirtæki fara á hausinn, þegar eftirspurnin eftir fram- leiðslu þeirra er ekki lengur til, og eins fer um krárnar, þegar fólkið hættir að biðja um áfenga drykki og drekka áfengi. En þetta verður hvort- tveggja, þegar almenningi er orðið ljóst, að bæði drykkju- æði og drykkjufýsn — og þar með glæpahneigð þá, sem þessu fylgir — má lækna með dáleiðslu. Það, sem þarf að gera við sjúklinginn, er fyrst og fremst það að svæfa han» djúpum dásvefni — og síðan þetta þrennt: 1) Koma inn hjá honum viðjóði á áfengi og a' hrifum þess, 2) útrýma löng' uninni í áfengið og 3) vekja hjá sjúklingnum sjálfstjói n, sem gerir hann færan um að standast allar freistingar. Það er nóg að segja sjúklingnum í dáleiðslunni, að ef hann kU> vín eða bjór inn fyrir sína> varir, muni hann undir el,lS fá velgju og uppköst — °° neyða hann svo nývaknaðan til að drekka glas af vini eð*1 bjór. Hann fær þá svo mag» aða velgju og uppköst, a^ hann gleymir því ekki leng> J eftir. En hinu má aldrei gleyn>a’ að hvorki verður illt út rekið í einum svip né aumingi að engli á einum degi. Allt tek»> sinn tíma. Þess vegna ber a segja sjúklingnum, að það tak> minnst mánuð fyrir hann a verða alveg laus við drykkju fýsnina og þrjá mánuði, »llZ lifur, magi og önnur líff>vl 1 hans hafi náð sér til fulls. E» að heilt ár þurfi til þess, a heilaorka hans og siðavit»» sé hvort tveggja að fullu e»^ urskapað og upp byggt- ^eI getum lært margt fróðlegt a þeirri reynslu, sem slíkt en ursköpunarstarf lætur í té. Á 11
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.