Búnaðarrit - 01.01.1913, Page 50
46
BÚNAÐARRIT
Árið 1910 var markaðsverðið í Reykjavik1) á:
1 kg. af köfmmarefni ...............kr. 1,80
1 — - fosfórsýru.................. — 0,45
1 — - kalí ........................— 0,50
og ef við samkvæmt þessu verðlagi og eflir þeim efna-
greiningum, sem áður eru sýndar, reiknum út verðið á
þessum efnum í 210 kg. af þurru taði eða í 600 kg. af
óþurkuðu taði, sem, eins og áður er sagt, samsvarar að
brunagildi 100 kg. af kolum eða 250 kg. af mó, kosta
efnin þetta:
köínunarefnið........................kr. 8,82
fosfórsýran........................... — 0,54
kalí................................. — 2,70
Samt. kr. 12,06
Nú eru öll þessi efni nokkuð dýrari heimflutt í til-
búnum áburði, og fer sá verðmunur eftir vegalengd frá
kauptúni, en stígur þó ekki að sama skapi sem verð
kolanna, því hver þungaeining í áburðinum er dýrari
en í kolum, svo flutningskostnaðurinn verður tiltölulega
minni-
Að hinu leytinu eru eínin ekki eins auðleyst í
sauðataðinu eins og í tilbúnum áburði og því verðminni,
en steinefnin eru verðmeiri í taðinu en í ösku þess. Er-
lendis er siður að meta efni búfjáráburðarins til hálf-
virðis móti tilbúnum áburði, og sé það gert hér, nema
þau þá fullum 6 krónum, og það er all-iangt inni í landi,
að 100 kg. (hestburður) af kolum fá það verð.
Hvernig sem á þetta mál er litið, og hvor aðferðin
sem notuð er til þess að verðleggja sauðataðið, ber ait
að sama brunni með það, að sauðataðið er okkar lang-
dýrasta eldsneyti, og að hér er um svo háar tölur og
þýðingarmikið mál að ræða fyrir landbúnaðinn, að við
verðum að fara að taka það til alvarlegrar yflrvegunar.
1) Búnaðarrit 25. ár, bls. 52. Sigurður Sigurðsson: Um
áburðarhirðingu.