Búnaðarrit - 01.01.1913, Side 86
82
BÚNAÐARRIT
unnið baki brotnu heilt sumar og heilan vetur, til að
heyja fyrir fénaðinum og hirða hann, og höfum ef til
vill neitað okkur um mörg þægindi, til þess að geta
sett sem flest á, í von um að veturinn yrði svo góður,
að alt kæmist vel af.
Við höfum þá með ögœtilega ásetningnum hastað á
glæ elclci að eins mihlu af eigum ohhar, heldur líha
mihlu af arði vinnu olclcar heilt ár.
Og ofan á þetta eignatjón bætist, sú shapraun, að
verða að horfa á skepnurnar, sem við eigum að lifa á
og olchur þyhir rautiar mjög vœnt um, hveljast af
hulda og hungri og dragast upp og deyja.
Eg vil biðja menn að hugsa sig vel um, og þá
vona eg að flestir verði mér samdóma í því, að við
gerum elchert glappaslcot í húshapnum eins stórt og af-
leiðingaríht og það, að horhvelja fénaðinn.
Og svo er þess að gæta, að það hostar í rauninni
tiltölulega lítil útlát, að sneiða hjá þessu glappashoti —
að sneiða hjá því tjóni, sem ógætilegur ásetningur hefir
valdið og getur framvegis valdið landbúnaðinum.
Við teljum okkur trú um, að landbúnaðinum íleygi
fram, og skal eg sízt bera á móti því, að honum hafi
farið talsvert fram á ýmsum sviðum á næstliðnum 20
—30 árum. Og mér finst raunar, að varla sé að bú-
ast við meiri framför í þessum atriðum, þegar á alt er
litið.
Mér er mikil ánægja að kannast við þetta. Eg
held að þjóðin sé nú í ýmsum efnum komin á góðan
framfararekspöl. Og henni ætti að geta farið tiltölulega
miklu meira fram á jafnlöngum tíma hér eftir, ef al-
menningur vill nú bara taka sig til og hœtta alveg að
treysta á liverju hausti upp á góðan vetur.
Okkur íer enn þíí liltölulega minst frani í því,
að liaga okkur eftir eðli landsins, sem við búuin í,
og þetta er okkur þó einna niest áríðandi. Við tök-
um okkur ekki nóg fram í þvi, að hagnýta okkur kosti