Búnaðarrit - 01.01.1913, Síða 120
116
BtÍNAÐARRIT
5. Um óskllafjár-ang'lýsiiig'ar.
Þá er óskilafé er auglýst, ætti að raða því eftir mörkum,
svo fljótlegra sé að leita í auglýsingunum. Nú byrjar venjulega
hver lýsing á hvítt, svart o. s. frv., og er það merkileg vana-
festa. Þar, sem það er siður (og hann er til bóta), að auglýsa í
einu úr sýslu, ætti röðunin að vera eins og í markaskrá. Iiemur
þá lýsing skepnunnar (litur, einkenni) í stað manns- og bæjar-
nafns, en söluhreppsnafnið siðast. Bn eins og nú er venjul.,
verður hver markleitandi að pæla gegnum heila dálka í Lögb.bl.,
til að leita eins marks. Þetta er hverjum hreppstjóra kostnaðai'-
laust að lagfæra.
Þessum athugasemdum til nánari skýringa skal hér
tekið fram:
Um 1. Þá er um röðun búfjármarka eða lestur er
að ræða, hugsar maður sig standa fyrir framan skepnuna.
Er þá byrjað að lesa á hægra eyra, en endað á vinstra.
Eins og fram er á undan aftur, er byrjað framan á
hverju eyra, en endað að aftan.
Fráleitt er, eins og gert er í sumum markaskrám,
að raða mörkum eftir tölu benja, þá er fleiri eru sam-
nefnd, t. d.: Tveir bitar, Tvær fjaðrir, Tvö stig, úr því
ekki er raðað svo (eftir tölu) öllum benjum, t. d. Einn
biti, Ein fjöður, Eitt stig. Nafnið á auðvitað að ráða,
en talan sett við, ef fleiri eru samnefnd saman. Hvort
talan þá er á undan eða eftir nafninu, gildir einu; en
venjulegra er að menn nefna hana á undan, t. d. 2 stig,
en sjaldnar stig 2.
Ekki hefir á öðru borið en að menn hafi sætt sig
við tilbreytingar þær á markanöfnunum, sem gerðar voru:
séð, að þær voru til bóta og engri villu valdandi.
Um 2. Þó að hér sé talið æskilegast, að eigi sé
skorið meira en Vs af kindareyra við mörkun, hefi eg
eigi gert svo stranga kröfu 1 8. gr. frumvarpsins.
Um 3. Hér eru eigi nefnd nema nokkur mörk,
sem höf. hefir þótt þurfa að gera grein fyrir, og fyrir
koma í skránni; en í öðrum skrám má sjá nöfn marka