Búnaðarrit - 01.01.1913, Page 210
206
BÚNAÐARRIT
7. Að bændur fylla landssjóðinn aftur, jafnóðum
og úr honum er tekið, eins og aðrír landsmenn.
8. Að á íslandi þarf miklu meiri framsýni og
fyrirhyggju en í nokkru öðru landi, sem eg þekki, til
þess að hafa ávalt nógar fóðurbirgðir handa búfónaðin-
um, hvað sem upp á kemur.
Veðráttan á íslandi er miklu óáreiðaulegri og breyti-
legri en i nokkru öðru landi. Hór geta menn hvorki
reitt sig á sumar né vetur. Sumarið gotur orðið að
yetri og veturinn að suiuri. Og þetta getur iðulega
komið fyrir. Hór geta komið mörg ár í röð — máske
10—20 ár — sem tiltölulega lítið þarf að halda á hey-
jum fyrir sauðfé og hross í mörgum plássum. Og þá er
freistingin til að hleypa hvorutveggju upp sem mest.
svo mikil, að fleirum en íslendingum mundi verða hált
á henni.
En svo kemur hafís og harðindi, án þess að gera
loð á undan sér, og ekKi að eins einn og einn vetur í
bili, heldur stundum tvo eða fleiri vetur samfleytt. Það
er því raunar ekki nóg fyrir íslendinga, að hafa fóður
á haustnóttum handa einum fullhörðum vetri. Þeir
þurfa, ef vel á að vera, að vera viðbúnir að taka á móti
tveimur eða fleiri vondum vetrum í einu, og ef til vill
með grasleysis eða óþurka sumrum á milli. Að eins
st'ólcu bændur hafa séð við þessu, og aldrei farið liáll-
lolca fyrir harðindunum.
En engin þjóð mun geta hrósað sér af því, að allir
einstaklingar hennar séu jafn-framsýnir. Engin þjóð á
það mannval, að almenningur þurfl ekki að njóta leið-
beininga og aðstoðar að ýmsu leyti frá þeim mönnum,
sem skara fram úr að hyggindum og útsjón og eru að
öðru leyti betur staddir en fólk flest, — þurfl ekki að
njóta liðsinnis og leiðbeininga þessara manna — til þess
að geta hagað sér eins og hverjum einum út af fyrir
sig og þjóðfélaginu öllu er hollast.
Og mér liggur við að segja, að hvaða þjóð sem