Búnaðarrit - 01.01.1913, Page 219
BÚNAÐARRIT
215
inn. Þótti einnig lítill búhnykkur aö dragast með vagn
upp í sveit. Var gert gys og háð að þessu, og þóttu
varla mök eigandi við slíkan „sérvizkusegg". Nokkur
næstu ár gaJt inaðurinn þess óálits, sem hann fékk af
þessu og öðrum líkum nýbreytnis-tiltækjum. Slíkir voru
hleypidómarnir. En hin marghát.tuðu not, sem maður-
inn hafði af vagninum, sannfærðu menn þó loks um,
að hann væri hið bezta búsáhald. í þeirri sveit eiga nú
flestallir* (30—40) bændur vagna, 1—3 á bæ, og hafa
gert brautir til að komast um með þá.
Mesta þýðing hefir þó, að aðdráttavegurinn sé vagn-
fær. Það er svo augijóst, hve miklu munar að geta
notað einn hest til aðdrátta og flutninga allra í stað
3—4, og þurfa ekki að deila öllum vörum í bagga og
hnjaska þeim með bindingu. í vagninn má láta 400—600
punda hlut óskiftan eins og punds eða fjórðungs böggul.
En það er skaðvænn misskilningur eða þekkingar-
skortur, að ekki megi notast við aðrar akbrautir en upp-
hleypta akvegi. Ruddar brautir geta dugað til vagn-
flutninga að sumarlagi. Þær viija að vísu vaðast upp í
aur vor og haust í vætutíð, einkum ef umferð er mikil,
en hið sama á sér stað um akvegina upphleyptu með
venjulegum, misjöfnum íburði.
Eg hefi útvegað mér skýrslu hjá bónda einum, sem
notað hefir vagn og rutt brautir til heimilisþarfa; og af
því mér virðist hún gefa upplýsingar og bendingar í
þessu efni, leyfi eg mér að birta hana hér:
„Áður en eg ílutti að þessari jörð fyrir 14 árum,
hafði eg um nokkur ár átt vagn. Og þó eg þá byggi
svo langt frá færri vagnbraut, að eg eigi gæti notað
hann verulega til aðdrátta frá kaupstað, hafði eg hans
svo mikil not heima fyrir, að eg taldi hann þarfasta
búsáhald mitt. Eg gat flutt á honum allan áburð á
túnin og í sáðreitina, í stað þess að áður þurfti 4—5
hesta með jafnmörgum mykjukláfa-pörum til þess, og
flutt heyið heim af túninu, eftir að eg hafði sléttað