Morgunn - 01.12.1935, Qupperneq 4

130
MOE6UNN
Eg hefi látið uppi skoðun mína um það, að kirkja
þjóðarinnar eigi við mikla örðugleika að etja um þessar
mundir. Þó að eg sé mér þess meðvitandi, að ummæli
min um það efni hafi ekki verið sprottin af öðru en góð-
vild til kirkjunnar, býst eg við — enda hefi orðið þess
var — að þau hafi orkað nokkurs tvímælis. Eg ætla ekki
að fara út í þá sálma að þessu sinni. Eg geri ráð fyrir, að
hvernig sem menn vilji orða það, þá verði flestir sammála
um það, að hagur kirkjunnar sé örðugur um þessar mund-
ir, og að hún njóti ekki þess fylgis, sem þeir menn óska,
er hafa nokkra trú á köllun hennar með þjóð vorri.
Spurningin verður þá þessi: Hvernig á að lagfæra
þetta?
Eg veit, að menn hugsa sér ýmis konar ráð til þess,
og hafa meiri eða minni trú á þeim, eins og gengur. Eg
er ekkert að deila á þau ráð. Eitthvert gagn kunna þau
að geta gert, og í góðu skyni er með þau komið. En það
er sannfæring mín að einhlít sé þau ekki, og að róttækari
ráða þurfi að leita. Eg hefi mitt ráð. Til þess er eg hing-
að kominn að minnast á það. Og ráðið er það, að kirkjan
fari að færa sér í nyt árangur sálarrannsóknanna.
Eg get, af skiljanlegum ástæðum, ekki gert grein fyrir
þeim árangri hér, né sönnununum fyrir honum. Það má
með sanni segja, að það sé orðið að heilli vísindagrein, og
yrði alt of langt mál hér. En eg get ekki bundist þess að
láta þess getið, að einmitt í þessari dvöl minni í Norður-
landi í sumar hefir mér borist bók, sem færir þær sannan-
ir, sem vafalaust eru a. m. k. í flokki þeirra, er örðugast
er að mótmæla að séu frá öðrum heimi.
Enskur maður, Dr. Frederick H. Wood, hefir um nokk-
ur síðustu árin gert tilraunir með enska stúlku, sem nefnd
er dulnefninu Rosemary. Meðal annara hefir þar mikið
gert vart við sig vera, sem kölluð er Lady Nona. Hún
tjáir sig hafa lifað á Egyptalandi fyrir meira en 30 öldum,
-og bókin heitir: »Eftir 30 aldir« (After thirty centuries).
Nú er ekki nema eðlilegt að einhverjum komi til hug-