Morgunn - 01.12.1935, Qupperneq 12

138
MORGUNN
þessu? Er þetta ekki nákvæmlega það, sem vér ættum að
búast við, ef það er satt, er vér sem kristnir menn játum
að vér trúum?
»Eitt er víst. Endurvakning þessarar þjónustu er að
koma af stað andlegri vakningu i kirkjunni. Af minni kirkju
er það að segja, að bæði prestur og söfnuður er að kom-
ast að raun um það betur en nokkuru sinni áður, að bæn-
in hefir verulegan og áhrifamikinn mátt. Með hverri viku
stækkar söfnuðurinn, því að karlar og konur finna að í
boðskap vorum er úrlausn allra þeirra vafamála. Guð-
spöllin eru aftur að verða fagnaðar erindi.«
Mitt ráð við meinsemdum og vanmætti kirkju þjóðar
vorrar er það, að hún fari að dæmi þeirra presta, sem eg
hefi verið að segja ykkur frá og keppi að sama takmarki.
Eg hefi áður haldið því fram, í útvarpserindi, sem prentað
hefir verið, að eg teldi mikils um það vert, að prestarnir
sæktu til muna efnið í boðskap sinn, í árangur sálarrann-
sóknanna. Eg held því sama fram í dag. En eg held ekki
að það sé nóg, að þeir til dæmis að taka láti þess laus-
lega getið, að ýmislegt sé að koma fram á vorum dögum,
sem staðfesti frásagnir Nýja Testamentisins um tákn og
stórmerki. Vitanlega er það betra en ekkert og kunnugt
er mér um það, að margir eru þeim prestum þakklátir,
sem tala í þá átt. En það er ekki nóg. Söfnuðurnir þurfa
að fá veigamikla fræðslu um þetta óhemjulega merkilega
mál, frá prestum sínum. Eg geri ráð fyrir að það sé nokk-
urn veginn það eina, sem þeir geta fyrir málið gert sem
stendur — og þó ekki með öðru móti en afla sér bóka
og auka þekkingu sína.
En því meira sem eg hefi um þetta hugsað, því sann-
færðari hefi eg orðið um það, að þetta er ekki einhlítt til
viðreisnar kirkjunni. Enginn boðskapur andlegs efnis er
einhlítur til lengdar, ef með öllu vantar hin ytri tákn þess
að boðskapurinn sé réttur. Kirkjan hefir flutt þann mikil-
vægasta boðskap, sem fram hefir komið á jörðunni, fagn-
aðarerindi Jesú Krists. Þið vitið, hvernig gengur að fá menn
J